Vanmat á störfum kennara er viðvarandi

• Margir hafa sagt,að það sé vegna þess að konur eru í miklum meirihluta starfandi kennarar í grunnskólum og í leikskólum landsins
  *
• Gömul klysja eða er þetta ekki klysja eða bara staðreynd?
  *
• A.m.k. eru laun framhaldskóla kennara miklu hærri en laun grunnskólakennara en þar er hlutfall karla í kennarahópnum miklu hærra. 

Ekki er það vegna þess að starfið sé erfiðara eða vandasamara á framhaldskólastiginu. Heldur ekki vegna þess að gerðar séu meiri kröfur til framhaldskólakennara en til grunnskólakennara eða leikskólakennara.  

Eða ætli þessi grein Katrínar Ólafsdóttur lektors við Háskólann í Reykjavík í Kjarnanum í dag. Karlar þykja færari en konur  28. febrúar 2017  Geti verið gagnleg vísbending, hún er örugglega mikilvæg.   

Karlar þykja færari en konur  28. febrúar 2017

Starfið þurfi að vera sam­keppn­is­hæft

„Þetta hef­ur legið fyr­ir í þó nokk­urn tíma, að það stefni í þetta, og búið er að benda á lengi að ef ekk­ert verði að gert þá muni þetta verða raun­in,“ seg­ir Ólaf­ur Lofts­son, formaður Fé­lags grunn­skóla­kenn­ara, um yf­ir­vof­andi kenn­ara­skort.

Það er mikið til í þessu, því almennt álítur íslenskur almenningur að starf grunnskólakennara sé frekar lúalegt og léttvægt starf sem hægt er að sinna með annari hendinni.

Þetta er staðreynd og það sem meira er, að sveitarstjórnarmenn og alþingismenn eru á nákvæmlega sömu skoðun.

Hvers vegna lítur almenningur svo á að fólkið sem á kenna íslenskum ung-mennum eitt og annað, sem tekur við frægu agaleysi íslenskra heimila í börnum þeirra til að láta börnin vinna og að taka tilit til annara og að bera bera virðingu fyrir öðrum án ofbeldis.

Ég get ekki svarað því, en það er staðreynd engu að síður að mikill meirihluti ungra kennara ný útskrifað úr háskólunum gefst upp eftir fyrsta veturinn.

Háskólagengið fólk sem starfar á hinum almenna vinnumarkaði við almenn störf ýmiskonar nýtur almenn miklu betri kjara, starfar við þægilegra vinnuumhverfi og nýtur virðingar.

Fresta viðbrögðum við forsendubresti

Ein af forsendum kjarasamninga er brostin, segir í yfirlýsingu Samtaka atvinnulífsins og Alþýðusambands Íslands. Það sé hins vegar niðurstaða samninganefnda félaganna að fresta viðbrögðum vegna forsendubrests þar til í febrúar 2018. 

Jafnframt hafa þessir aðilar í hótunum ef starfsmenn sem starfa hjá ríki og sveitafélögum semja um laun sem eru öðru vísi en þessir aðilar ákveða að sé þeim þóknanleg. Þeir sögðu ekkert um sjómannasamningann þótt stór hluti þeirra sé á margföldum launum miðað við annað starfandi fólk á Íslandi.

Þá er einnig vitað t.d. iðnaðarmenn og verkamenn í byggingageiranum eru einnig á gríðarlega háum launum.  Það veit enginn hvernig þeirra launakjör eru ákveðin í heimi markaðslaunanna.

Ég þekki viðhorf forystumanna í ASÍ býsna vel hvernig þau eru gagnvart opinberum starfsmönnum og  svo sannarlega eru þau viðhorf  nánast alveg eins og hjá heildar samtökum  atvinnurekenda á Íslandi. Þeir krunka saman undir borðum þessir aðilar.

Það er rangt hjá blessuðum fjármálaráðherranum að á Íslandi hafi verið gerð þjóðarsátt á vinnumarkaði 1990. Ég veit allt um þá sátt og það voru ótrúlega stórir hópar sem ekki áttu aðkomu að þeim kjarsamningum.  Þ.a.l. aldrei nein þjóðarsátt.

Svandís Svavarsdóttir

Mikil þörf er á að ræða skýrslu Ríkisendurskoðunar um kennaramenntun. Ef ekkert verður að gert er raunveruleg hætta á því að kennaraskortur blasi við í íslensku skólakerfi. Slík staða yrði grafalvarleg og myndi hafa ófyrirséðar og alvarlegar afleiðingar.

Það þarf miklu meira að koma til Svandís þótt orð og umræður séu alltaf upphaf einhverra framfara og úrbóta. 

Um langan aldur hefur ríkt alvarlegt virðingarleysi gagnvart starfandi fólki í skólum landsins sem sveitarfélögin eru sögð bera ábyrgð á.

Er þá sama hvort um er að ræða nemendur, kennarar eða annað  starfsfólk.  Virðingaleysið er nánast á öllum sviðum.

Starfið þurfi að vera samkeppnishæft

Það er gott að samningur hafi náðst milli sjómanna og útgerðarmanna.

• Það skiptir þjóðina miklu máli að fiskveiðar gangi með eðlilegum hætti.
  *
• Einnig að tryggt sé að öll samskipti milli þessara hópa séu góð og heiðarleg.
  *
• Það skiptir einnig eiganda  auðlindarinnar máli sem er þjóðin.

Ekki veit ég hvað hefur verið samið um í þessum kjarasamningum.

En eitt sanngirnismál hefur þó náð í gegn sem er frítt fæði sjómanna um borð í skipunum. Nokkuð sem allir sjómenn fá að jöfnu væntanlega. Breytir þá engu á hvaða launum hver og einn er á.

Það hefur tekist að koma í veg fyrir að sjómenn umfram aðrar stéttir njóti skattfríðinda eða ákveðið skattleysi af tekjum sínum. Laun sjómanna eru mjög misjöfn, en margir sjómenn eru miklir hálaunamenn og það er erfitt fyrir almennt launafólk að styðja slíka menn í verkföllsátökum.    

Segir mikinn ávinning af breytingunum

Enn eitt nýtt glæsihverfi

• Er nokkuð verið að vaða elginn í skipulagsmálum? 
  
  
• Undanfarin misseri hafa borgaryfirvöld stolt í bragði kynnt fyrir okkur Reykvíkingum
  
  tillögur að nýrri uppbyggingu við Elliðavog og inn í Grafarvoginn.

Það er í sjálfu sér ekki hægt að hafa neitt á móti þessum tillögum enda hafa atvinnufyrirtæki sem þarna voru löngu flúið að mestu úr þessu umhverfi. Svæðið hefur verið eins og yfirgefinn draugabær.

Þarna á verða til hverfi fyrir 12600 íbúa í allt að 5600 íbúðum. Þ.e.a.s. rúmlega tveir íbúar í hverri íbúð og þá væntanlega lítið um börn.

Haft er eft­ir Birni Guðbrands­syni hjá Arkís að upp­bygg­ing svæðis­ins búi yfir fjöl­mörg­um eig­in­leik­um vist­vænn­ar byggðar. Ramma­skipu­lag fyr­ir svæðið var unnið í sam­starfi Arkís, Lands­lags og Verkís.

„Að stærst­um hluta er um að ræða land sem þegar hef­ur verið raskað; at­hafna­svæði sem geng­ur í gegn­um end­ur­nýj­un og umbreyt­ist í blandaða byggð, samkvæmt þeirra orðum.

En á meðan er annað svæði alveg á næsta leiti sem gerði ráð fyrir að væri fyrir álíka marga íbúa umhverfi situr eftir hálfkarað. Það er svæðið sem kallað hefur verið Grafarholts- og Úlfarsárdalur.

Enn vantar inn í það hverfi nær helmings þess íbúafjölda sem hugsað var í eina tíð. Þar voru alveg jafn metnaðarfull sjónarmið sem voru að uppbyggingu þess svæðis.

Þessi uppgjafastefna borgaryfirvalda bitnar mjög á núverandi íbúum svæðisins.  Því vil ég segja frá ábendingum Kristins Trausta formanns íbúðasamtakanna í Úlfarsárdal er birtist á vefsíðu Íbúasamtakanna:

,,Í Úlfarsárdal hefur verið að byggjast upp hverfi þar sem íbúar hafa kallað eftir meiri byggð til að styrkja innviði hverfisins, verslun og öflugt íþróttastarf. 

Núverandi meirihluti borgarstjórnar hefur ekki tekið vel í aukna byggð í Úlfarsárdal og einblínt á þéttingu byggðar í eldri hverfum borgarinnar. 

Þétting byggðar er góð en ljóst er íbúðir á þéttingarreitum eldri hverfa verða ekki ódýrar. Mikill skortur er á íbúðum fyrir ungt fólk sem er að stíga sín fyrstu skref á íbúðamarkaði. 

Með því að hefja strax skipulagningu og úthlutun lóða í Úlfarsárdal getur borgin létt á pressu íbúðaverðs, sem hefur hækkað gríðarlega að undanförnu og gera spár ráð fyrir frekari hækkun á komandi mánuðum og árum". 

Skipulag hverfanna hér í gamla Grafarholtslandi og í landi Lamhaga og Úlfarsár eru gömul metnaðarfull stefna frá vinstri flokkunum í stjórn borgarinnar. Það er mikilvægt að ljúka uppbyggingu svæðisins og við sem þar búum eigum rétt á því svo verði gert. 

Það má gjarnan upplýsa um það, að áin sem skiptir hér úthverfunum í ákveðna hluta gengur undir mörgum nöfnum. Efst heitir áin ,,Úlfarsá" niður að Lambhaga. Eftir það heitir áin ,,Lambhagaá" síðan þegar komið er inn að landi Korpúlfsstaða heitir áin ,,Korpa".

Það búa fleiri í Reykjavík en þeir sem eru í miðborginni og í vesturbænum.

Það verður ekki séð, að það hafi ríkt eða ríkir neinn sérstakur pólitískur ágreiningur um uppbyggingu þessara svæða. 

 

Nýtt 12.600 manna hverfi

Samstarf er mikilvægt

Þór Sigfússon bend­ir á, að þrátt fyr­ir að á síðustu árum hafi nýt­ing á öll­um fiskaf­urðum auk­ist til muna, eins og ný tækni í full­vinnslu og fleira í þeim dúr, sitji ekki nægi­lega mikið af fjár­mun­um eft­ir hjá ís­lensk­um fyr­ir­tækj­um held­ur fari það í aukn­um mæli til annarra milliliða.

• Þar með einnig hjá launafólki.

„Þetta er eitt dæmi sem við get­um skoðað hvernig við get­um selt fisk­inn okk­ar til dæm­is beint á net­inu,“ seg­ir Þór. 

Það sama má segja um afurðir landbúnaðarins, það skiptir þjóðina miklu máli að arður af aukinni sölu á landbúnaðarvörum skili sér til búanna.

Þ.e.a.s. að hagurinn lendi ekki allur hjá milliliðum. Sennilega getur landbúnaðurinn og sjávarklasinn unnið saman.

Það myndi skila sér í lægri skattagreiðslum almennings.

Þá er mikilvægt að  íslenskur iðnaður fái verulega aukna hlutdeild í þeirri verslun sem fylgir ferðamannaflaumnum til Íslands.
Erlent ferðafólk vill gjarnan kaupa vörur sem eru hannaðar og framleiddar í landinu,

Urðu vart varir við fiskleysið

Gerður hefur verið samningar milli aðila um öll atriði í sjómannadeilunni

• Það eina sem útaf stendur er krafa um að ríkisvaldið breyti lögum til að þóknast hagsmunum útgerðarmanna og sjómanna.
  

Nú þegar um allt hefur verið samið sem deiluaðilar hafa gert kröfur um til hvors annars hlýtur það teljast vera, að viðræðum þeirra sé lokið með samningi.

Ef verkfalli og verkbanni er haldið áfram þrátt fyrir þessa stöðu hlýtur það að teljast vera nýtt verkfall og verkbann. 

Greinilegt er að félagsdómur verður að fjalla um málið ef ekki semst um að hefja störf að nýju, enda verkfall þegar orðið ólöglegt.

Fram hefur komið, að deiluaðilar í vinnstöðvun útgerðarinnar og sjómanna eru í raun löngu búnir að semja um allar kröfur sem þeir hafa gert til hvors annars.

Hvað þá: Verður Félagsdómur að fella dóm í málinu?

Þá frestast vinnustöðvunin á meðan. En hver á að krefjast þess að Félagsdómur taki málið fyrir?

Ef einhver gerir það, verður hann sjálfvirkt aðili að málinu og deilunni?

Er þýðir, að ríkisvaldið getur ekki gert það.

Tvær greinar úr vinnulöggjöfinni:

17. gr. Óheimilt er og að hefja vinnustöðvun:
    1. Ef ágreiningur er einungis um atriði, sem Félagsdómur á úrskurðarvald um, nema til fullnægingar úrskurðum dómsins.
    2. Ef tilgangur vinnustöðvunarinnar er að þvinga stjórnarvöldin til að framkvæma athafnir, sem þeim lögum samkvæmt ekki ber að framkvæma, eða framkvæma ekki athafnir, sem þeim lögum samkvæmt er skylt að framkvæma, enda sé ekki um að ræða athafnir, þar sem stjórnarvöldin eru aðili sem atvinnurekandi. Gildandi lög um opinbera starfsmenn haldist óbreytt þrátt fyrir þetta ákvæði.
    3. Til styrktar félagi, sem hafið hefur ólögmæta vinnustöðvun.
18. gr. Þegar vinnustöðvun hefur verið löglega hafin, er þeim, sem hún að einhverju leyti beinist gegn, óheimilt að stuðla að því að afstýra henni með aðstoð einstakra meðlima þeirra félaga eða sambanda, sem að vinnustöðvuninni standa.
[19. gr. Vinnustöðvanir í skilningi laga þessara eru verkbönn atvinnurekenda og verkföll þegar launamenn leggja niður venjuleg störf sín að einhverju eða öllu leyti í því skyni að ná tilteknu sameiginlegu markmiði. Sama gildir um aðrar sambærilegar aðgerðir af hálfu atvinnurekenda eða launamanna sem jafna má til vinnustöðvunar.] ^{1)
    1)}L. 75/1996, 4. gr.

V. kafli. Niðurlagsákvæði.
70. gr. Brot á lögum þessum varða auk skaðabóta sektum … ¹⁾ Sektirnar renna í ríkissjóð, og má innheimta þær sem fjárkröfur á venjulegan hátt, en um afplánun skal eigi vera að ræða.
[Ábyrgð skv. 2. mgr. 8. gr. varðar þó ekki sektum.] ²⁾

^{Hver á nú að bera fjárhagslega ábyrgð af ólöglegu verkfalli og banni og borga sektina? Þessir aðilar eru auðvitað fyrir löngu búnir að semja og allar aðgerðir þeirra hafa beinst að ríkisvaldinu.}
 

• ^{Hvenær á að svifta þessar útgerðir veiðileyfunum?}

Frestun verkfalls kemur ekki til greina

Er sjómannaverkfallið og verkbannið á vélstjóra ólöglegt.

• Vissulega eru sjómenn og útgerðarmenn að krefjast þess,
  
  að láglaunafólk í landi auki við skattagreiðslur sínar til að
  
  niðurgreiða launakostnað útgerðarmanna.

,,Vilhjálmur segir sjómenn alls ekki biðja um ölmusu, heldur einungis að fá að sitja við sama borð og allt launafólk landsins sem þurfi starfs síns vegna að vera fjarri heimili sínu". „Búið spil,“ skrifar Vilhjálmur Birgisson.

Þessi orð Villa á Skaganum sýnir bara að hann talar með klofinni tungu. Nú er hann með hugann með þeim félagsmönnum sínum sem eru á ofurlaunum á meðan að margir félagar hans lepja dauðan úr skel. Þetta tal Vilhjálms sýnir að mínu mati verulegan óheiðarleika.

• Það er reyndar þannig, að starfskjör sjómanna eru bundin við skipin þar þeir eru skráðir í skipsrúmi.Auk þess sem farið er eftir almennum kjarasamningum sjómanna og að lögum.

Reyndar er það svo að ég er nú eftirlaunamaður sem aldrei hefur notið slíkra hlunninda á 55 ára starfsævi. Þá man ég ekki eftir slíkum ákvæðum í kjarasamningum.

• En slíkt ákvæði getur átt við þegar launamaður er sendur tímabundið til starfa sem fara fram langt frá hans fasta vinnustað og sem starfskjör hans eru bundin við og mjög fjarri heimili hans.
  * 
• Enda hafa slíkir launamenn ekki möguleika á því að vera í fæði á eðlilegum forsendum eða kaupa það á sínum vinnustað á sama verði og hann kaupir fæði heima hjá sér.
  *
• Það er verkkaupinn sem ævinlega greiðir slíkan kostnað.

Ég er vissulega sammála þeirri hugsun, að veiðileyfahafar sem ekki stunda veiðar, verði veiðileyfaskertir. Jafnvel einnig þegar leikinn er leikur eins og þessi sem útgerðarmenn gera nú.

• Þá er auðvitað eðlilegt að horft sé til þess, að samkvæmt lögum nr 38/1938 ásamt síðari viðbótum er bannað að halda úti verkbönnum eða verkföllum til að knýja fram breytingar á lögum.

„Búið spil,“ segir Vilhjálmur Birgisson.

Andstaða sjávarútvegsráðherra við að sjómenn fái skattafslátt af fæðispeningum líkt og gildi almennt um dagpeninga, drap tilboð sjómanna frá í gær, segir Vilhjálmur Birgisson formaður Verkalýðsfélags Akraness og samninganefndarmaður sjómanna.

RUV.IS

 

Ummælin geta sett samning í uppnám

Ábyrgðaleysi og raunar hreint ofbeldi

• Útgerðarinnar er í huga þjóðarinnar ótrúleg. 

Ljóst ætti að vera öllum að úgerðin hefur frá snemma í haust verið ákveðin í því að reyna að varpa ákveðnum hluta af rekstrarkostnaði útgerðarinnar yfir á skattgreiðendur.

Þannig haga þeir sér þessir aðilar eftir að búið er að minnka veiðigjöldin mjög verulega og breyta þeim í tekjuskatta.

Útgerðarmenn telja greinilega að þorskurinn bíði bara á miðunum og auki þyngd sína og doki eftir því að hann verði veiddur nokkuð seinna en venjulega gerist. Ekki það að ég vorkenni togarasjómönnum sem eru með launahæsta fólki á Íslandi.

Það sem er alvarlegast er, að það er þjóðin sem á  fiskinn í sjónum og treystir því að hann berist að landi jafnt og þétt.  Nú virðist ljóst að úgerðarmenn haga sér nákvæmlega eins og þeir eigi auðlindina og geti hagnýtt sér hana að vild sinni.

Mér finnst að þjóðin eigi bara að fela öðrum aðilum að ná í fiskinn og koma honum í land svo þjóðin fái sinn arð af auðlindinni. Það er allt í lagi að segja úgerðarmönnum að veiðiheimildirnar verði teknar af þeim ef þeir ætla sér ekki að nýta sér sínar heimildir.

Það ætti að vera forvitnilegt fyrir þjóðina að velta því fyrir sér. Að sveitafélögin eru að tapa gríðarlegum tekjum vegna þess að launafólk í fiskvinnslu, sjómenn ásamt starfsfólki í ýmsum greinum eru launalaus og greiða því ekki útsvör til sveitarfélaganna .

Útgerðin og fiskvinnslan greiðir ekki útsvar, ekki heldur tryggingagjöldin eða í lífeyrissjóðina.  Greiðendur er launafólkið.

Efast um að skýrslan sé liður í lausn deilunnar