Rýr svörin hjá gráu rútunni. Eða aumingja línunni

• Gullgrafaraæði á ferðinni. Bara græða græða á öðrum.
  *
• Ef það eru einhverjir sem skemma orðspor Íslands erlendis eru það fyrirtæki sem ekki sinna sínum viðskiptavinum og skaffa þeim ekki eðlilega þjónustu sem þeir hafa greitt fyrir fullu verði.

Auðvitað hljóta fyrirtækin sem taka að sér að aka fjölda fólks í hvers kyns ferðum að bera ábyrgð á því fólk á þeirra vegum njóti eðlilegrar þjónustu.

Eðlilegast er að gera þá kröfu að það séu salerni í bílunum þegar þeir hafa náð ákveðinni stærð.

Að öðru leiti séu ferðir skipulagðar með þeim hætti að fólk fái elilegan aðgang að salernum og snyrtiaðstöðu.

Þ.e.a.s. að hver leggur sem farartækið fer sé skipulagður með þessum hættti og fyrirfram sé tryggt að fólkið í bílunum fái eðlilegan aðgang að þessari þjónustu. Þá þurfa farþegar að vita hversu langt er í næsta stað.

Þessi ferðþjónustufyrirtæki geta ekki velt ábyrgðinni af þessari þjónustu á aðra, s.s. hverskonar aðila við veginn eða sveitarfélögin.

Auðvitað verða ferðafyrirtækin að semja við þjónustuaðila við veginn um að fá óheftan aðgang að slíkri þjónustu eftir tímatöflum og greiða fyrir þjónustuna.

• Það vill svo til, að farþegarnir í rútunum eru lifandi verur sem hafa keypt sér dýra þjónustu. Ef þessi mál eru ekki í lagi, er auðvitað um vörusvik að ræða. 
•  
• En rútufyrirtækin geta auðvitað ekki borið ábyrgð á öðru fólki en því sem eru í viðskiptum við fyrirtækin

Skaðar ímynd Íslands út á við