Svona er maður barnalegur

• En Ámann Kr Ólafsson bæjarstjóri í Kópa­vogs­bæ sagði að það væri mögu­lega til í að gefa eft­ir bygg­ing­ar­rétt­ar­gjöld ef verið er að byggja íbúðir sem eru fyrsta eign fólks.
  *
• Sala lóða ætti ann­ars að vera á markaðsverði, enda mik­il­væg­ur tekjuliður sveit­ar­fé­laga Þetta sagði hann, á Fast­eignaráðstefn­unni í Hörpu í gær.

 

Satt að segja hélt ég í sakleysi mínu að lóðaverð væri ákvarðað hverju sinni af þeim kostnaði sem sveitarfélagið legði út vegna hverrar lóðar. Þ.e.a.s. kostnaður vegna kaupa á hverri lóð, kostnaður vegna skipulags, kostnaðarhlutdeild í öllum gatnagerðarkostnaði í hverfinu, hlutdeildarkostnaður vegna umhverfis og opinna svæða , hlutdeildarkostnaður vegna vegna allra skólabygginga,  allra frístunda- og íþróttamannvirkja svo eitthvað sé upptalið.

Að það hefðu iðulega fallið dómar um að opinberir aðilar eins og sveitarfélög, ríki og stofnanir á vegum þessara aðila gætu ekki tekið þjónustugjöld til að hafa af slíkum gjöldum hagnað eða tekjur.

Það er einnig algjörlega óeðlilegt að kostnaði vegna nýbygginga á nýjum svæðum væri velt yfir á íbúa sveitarfélaganna eins og byggingaraðilar vilja að gert verði.  Að þannig verði lóðaverð niðurgreidd af íbúum sveitarfélaganna.

• Vert er að minnast baráttu sveitarfélaganna á síðustu öld þegar þeim tókst með aðstoð núverandi stjórnarflokka að brjóta niður verkamannabústaðakerfið endanlega 1998.
  *
• En lánin sem voru á þeim íbúðum voru niðurgreidd af launafólki í landinu. 

Eina framlag sveitarfélaganna til þess var sem nam 1% af  kostnaðarverði íbúðar. M.ö.o. sem nam lóðaverði og að halda uppi algjörlega óþarfri stjórnarnefnd í hverju sveitarfélagi.

Láglaunafólk átti bara að geta sótt um lán til kaupa á íbúð hjá lánastofnuninni og lánskjörin áttu auðvitað að taka mið af lífskjörum láglaunaólks. En hægri menn hafa alltaf verið á móti slíkum hliðrunum þegar láglaunafólk var annarsvegar.  

Vinna sem húsnæðislánastofnun gat vel unnið sjálf í framhaldi þess að losað væri um hagsmunagæslu byggingariðnaðarins.

Fólki var nefnilega ekki treyst sjálfu til að velja sér íbúð, því hagsmuna aðilar kröfðust þess að láglaunafólk færu alltaf í glænýjar íbúðir.

Eins jafnan áður á Íslandi að flest mál sem snerta almenning skulu taka mið af hagsmunum atvinnulífsins. Dæmi um slíkt er auðvitað gamla verkamannabústaðakerfið, skólamál á landsbyggðinni og byggðarstyrkir ganga aðeins til eignafólksins sem á lögbýsisjarðirnar og eru með búskap, ásamt því að vera aðilar að stéttarfélagi bænda.

 

 

 

Lækkað lóðarverð fyrir fyrstu íbúð