Óráðsía ríkisvaldsins í kjaramálum starfsfólks

 

• Hver er ábyrgur komi til verkfalls kennara?
  .
• Hver bætir nemendum skaðann? 

Það kemur á óvart að þessar aðgerðir framhaldskólakennara skuli ekki ná til allra framhaldskóla landsins. Ég sem aðrir íslendinga veit að ríkið greiðir laun allra kennara og er þá sama í hvaða skóla þeir kenna.

 

Ég hefði þar með haldið að laun kennara í framhaldskólum væru á sama róli í öllum skólunum og færi eftir svipuðum reglum.  Þess vegna hefði verið bæði siðferðilega rétt að boða verkfall í öllum skólum. Einnig er það morgunljóst fyrir mér að það væri sterkari staða fyrir kennara og skaðaði því nemendur minna.

Ekki gengur hjá ríkisvaldinu að varpa ábyrgðinni yfir á kennara vegna þeirrar ákvörðunar stéttarinnar að boða til vinnustöðvunar. Ríkisvaldið hefur til þessa kosið að nota afar gamaldags aðferðir í viðræðum sínum við sitt starfsfólk. Það eru ríkjandi þau viðhorf þar á bæ, að svonefndir aðilar vinnumarkaðarins eigi að móta stefnu ríkisins í kjaramálum. Þ.e.a.s. samtök atvinnurekenda móti stefnuna.

Kennaralaunin lækkuðu um nær 30% við hrunið á öllum skólastigum. Vinnutíminn var styttur og þar með launin vegna úreldra vinnubraða í skólum, settir voru miklu fleiri nemendur á hvern kennara og stuðningsaðilum fækkað mjög. Kennarar eru enn í sömu stöðu á meðan fólk á almennum vinnumarkaði hefur fengið verulegar bætur fyrir löngu vegna kjaraskerðingar með launaskriði sem mælist vera um 16% að jafnaði. Það er eðlilegt að kennarar fái nú loks sínar eðlilegu launabætur.

Þetta eru auðvitað skelfileg vinnubrögð hjá ríkisvaldinu að láta kjaramál kennara lenda átökum sem enda iðulega með verkföllum sem skaða alla. Ekki gengur heldur upp að láta ríkið fara skaðlaust frá borði.

Það hlýtur a.m.k. að vera eðlilegt að ríkið endurgreiði nemendum skólagjöld að fullu og kaupi af nemendum skólabækur þær sem þeir hafa keypt vegna námsins. Þá væri óbættur skaðinn vegna þess að tíminn sem fór í skólagönguna verður ónýtur fyrir nemendur. Þetta er mál sem verður að fara fyrir dómstóla. 

Niðurstaðan gríðarlegur stuðningur

Illugi og framhaldskólinn

Hvað ætlar mentamálaráðherrann að gera við þá nemendur sem ekki ljúka námi í framhaldskóla á 3 árum?

Ekki nægir að hlaupa til Rússlands í felur til að öskra á homma og lespíur með Pútín og Ólafi Ragnari.  

• Þeir stjórnmálakallarnir og kerlingar í sömu stétt virðast halda það, að ungmenni þjóðarinnar séu úr ,,Lego" kubbum. 
  .
• Þ.e.a.s. úr plasti og ef þeir passa ekki nákvæmlega í normið sem stjórnmálamenn ákveða að skuli ganga í skólakerfinu og þó sérstaklega á framhaldskólakerfinu.
  .
• Þá skuli umsvifalaust kippa þeim út af færibandinu og kuppa þá upp á nýtt. 

 

 

• M.ö.o. það er ekki ráð fyrir að nemendur séu mannlegar verur og engin þeirra er nákvæmlega eins einhver annar nemandi.
  .
• Þeir virðast halda að hægt sé eins Adam Smith sagði forðum ,,að ungmenni séu aðeins eins og óskrifað blað" (Tabula rasa) Það eina sem þurfi að gera er að hnoða ungmenni eins hvert annað deig í það form sem vilji er fyrir að setja þá í.  
  .
• Þannig að þeir passi á færiband MR og annarra álíka skólastofnanna. Að þeir hagi sér þá eins hvolpar í spurningakeppnum og svari vita gagnslausum spurningum um gagnlausa hluti. En allir vita að hvolpurinn stekkur fram ef eigandinn réttir út hendi.
  :
• Hvað ætlar ráðherrann sér með þá nemendur sem ekki ljúka framskólanámi á 3 árum?
  .
• Ekki býður atvinnulífið eftir slíku ungmenni. 

Þetta gaspur ráðherrans að undanförnu opinberar þroskaleysi hans. Hann virðist halda einhverjar patent lausnir upp úr einhverjum frjálhyggjubókum leysi vanda ungs fólks á Íslandi þar sem yfirvöld hafa brugðist framskólanemum í nær 40 ár.

Skólakerfið fraus 1975 þegar flokkssystkyni Illuga breyttu eðli framhaldskólakerfisins. Allar götur frá þessum tíma hefur verið vitað að lestrarfærni væri ekki allra. Þ.e.a.s. að þriðjungur nemenda  náði ekki viðmiðunarmörkum í samræmdum prófum upp úr grunnskóla. 

• Yfirvöld völdu þá leið á þessu tíma að refsa þessu fólki. Refsingar eru enn í gangi. 

Hver segir að viðmið ,,PÍSA" um lestrarfærni sé  endilega rétt og að prófin fari fram með nákvæmlega sama hætti í öllum löndum. Það virðist a.m.k. staðreynd að markmið grunnskólakennara á Íslandi eru önnur og öðru vísi í lestrarkennslu en Písaviðmið gera ráð fyrir. 

• Undanfarnar vikur hafa margir haft stór orð um lestrarkunnáttu á Íslandi einkum um færni drengja. Ég fullyrði að lestrarfærni hafi í raun aldrei verið betri á Íslandi heldur en nú síðustu árin og mun almennari en áður var. 

En ég fullyrði einnig, að engin önnur stétt á Íslandi myndi standast viðlíka próf og eða kannanir sem "Písa" á að gera á störfum lestrarkennara. Ég endurtek, engin önnur stétt myndi standast viðlíka könnun.   

Meiri eftirspurn eftir sumum börnum

Arfavitlaus framsetning hjá Menntamálaráðherra

 

• Í framhaldskólamálum  þjóðarinnar. 

Það eru eru allar líkur á því að hægt sé, að stytta nám í framhaldskólum niður í 3 ár að meðaltali en það gerist bara ekki með þeim áherslum sem í gangi eru í námskrám framhaldskólakerfisins.  Til þess að þetta geti gengið er nauðsynlegt að breyta verulega inntaki kennslunnar og námsins. En einnig viðhorfum.

• M.ö.o. það þarf að stokka upp, þrífa línuna og beita á ný.
  .
• Auka þarf kröfur verulega til náms í bóknámi fyrir þá sem ætla í háskóla.
  .
• Breyta þarf verulega námskrám fyrir fólk í framhaldskólum sem ætla sér að fara í viðurkenndar starfsgreinar í atvinnulífinu. 
  
  
• T.d. eru allar iðngreinar skapandi greinar og slíkum greinum verður að fjölga verulega og gera þeim jafn hátt undir höfði og öðrum greinum.   

En það eru fjölmargir varðhundar ýmissa hagsmuna á þeirri leið sem fara verður til að skapa arðbærara skólakerfi. Erfiðasti varðhundurinn eru viðhorfin sem gera upp á milli námsefna í skólakerfinu og gera upp á milli hvað það er sem teljast vera mikilvægar námgreinar og hverjar ekki. Þau eru allsstaðar.

 

Afar stór varðhundur á leiðinni sem er stóri voffinn á vegum kennarasamtakanna sem stendur vörð um latínugreinarnar. Ríkjandi sjónarmið í kennarastétt er, að ekkert er mikilvægt nám nema að það sé hreint bóknám samkvæmt latínuskólahefðinni, m.ö.o. námsgreinar yfirstéttarinnar og eða aðalsins í Evrópu.

Þá eru það iðnmeistararnir sem héldu á árum áður, að með því að takmarka aðgang nýrra iðnnema í iðngreinarnar væru þeir að vernda eigin hagsmuni, þ.e.a.s. hagsmuni fyrirtækjanna. Það hefur reynst alrangt, þvert á móti hefur það hamlað framþróun.

Meistarakerfið er gríðarlegur dragbítur á uppbyggingu raunverulegs iðnnáms á Íslandi og hefur lengi verið. Einnig dragbítur á frekari uppbyggingu á nýjum formlegum  iðngreinum sem gætu boðið upp á skaplegri laun fyrir launamenn en þau sem ófaglærðir verkamenn njóta.  Einnig meiri framleiðsluverðmæti í þjóðfélaginu.

Þetta sem framhaldsskólarnir kalla fjölbreytt nám ætlað fyrir fólk sem ætlar að stunda verkleg störf er hreint prump. Þessar námsbrautir skapa enga áhugaverða möguleika fyrir ungt fólk nema í undantekningartilfellum og gefa þeim engin formleg starfsréttindi eða virðingu meðal manna. 

• Í dag geta bóknámsnemendur lokið prófi úr framhaldskóla á 3 árum ef þeir hafa getu og vilja til þess. 
• . 
• Það er reyndar námsbraut sem mættu vera meira krefjandi fyrir nemendur ef þeir ætla í háskólanám eins og fyrr segir. 
  .
• Samt kjósa nemendur almennt að ljúka slíku námi á 4 árum og mjög margir á 5 árum. 
  .
• Það má auðveldlega fjölga þeim mánuðum sem kennt er í á hverju ári, en það er efamál hvort það breyti mjög miklu.
  
  Nemendur hafa flestir áhuga fyrir öðrum hlutum en að ljúka námi á svo stuttum tíma. Þeir eru farnir að lifa lífinu, reka bíl og eru búnir að stofna fjölskyldur. Samfélagið á svo að veita námsmönnum félagslega aðstoð eins og þurfalingum. 

Eitt er alveg öruggt og ráðherran gleymir alveg að minnast á. Hann getur ekki rekið fólk út úr framhaldskólunum eftir 3 ára veru þar.  Þ.a.l. er þetta ekki framkvæmanlegt með tilskipunum ráðherra.  Því það eru nemendur sem hafa valið sér tímalengdina í framhaldskólanum. En það er full þörf á því almennt, að stytta veru nemenda í framhaldskólum landsins.

Eina færa leiðin er að efla nám í greinum framhaldskólans sem útskrifa nemendur til fullra réttinda í atvinnulífinu. Það geta hæglega verið styttri námsbrautir með möguleikum til framhaldsnáms.

Það er einnig mikilvægt að inntak bóknáms í slíkum greinum verði að vera allt annað og einfaldara en í námsleiðum sem eru til undirbúnings fyrir háskólanám. En fagnámið verður að vera  metnaðarfullt.

Þá er auðvitað löngu kominn tími til þess, að virða og meta slíkar greinar að verðleikum. Yfirvöld verða að ganga á undan í þeim efnum. Það er þjóðinni lífsnauðsynlegt að efla fjölbreytt atvinnulíf með því að beita framhaldsskólunum fyrir vagnin í þeim efnum. Þeim peningum sem varið er í slíka uppbyggingu er vel varið.

Nú er endalaust rekinn áróður fyrir háskólaleiðinni, með þeim afleiðingum að mikill fjöldi fólks flosnar upp úr háskólanámi án allra formlegar réttinda sem betur hefðu valir aðrar námsleiðir á framhaldskólastigi.

Þeir eru þegar í svipaðri stöðu og þeir 50 þúsund einstaklingar (þriðjungur nemenda frá 1975) sem ekki luku námi í framhaldskóla. 

Ekkert nema ráðleysi

Meira fé frá ríkissjóði bakdyramegin?

Þetta er býsna merkileg hugmynd, því ég veit ekki til þess að stofnanir þó þær heiti sjálfseignastofnanir geti verið sjálfstæðar ef þær þurfa styrki frá samfélaginu. Á bak við slíka styrki hljóta alltaf að vera einhverjir þjónustusamningar.

 

Skólinn gæti þess vegna verið rekinn með núverandi sniði og síðan styrktur af bændasamtökunum. En tryggt yrði að vera, að það verði þá ekki bara ríkisstyrkir í gegnum bændasamtökin

Nú ef þessi samtök bænda geta styrkt bændaskólann á Hvanneyri með jafnháum upphæðum og skólinn virðist þurfa á hverju ári. Vaknar auðvitað spurningin um, hvort bændasamtökin séu að fá allt of mikla styrki frá ríkinu. Eftir því sem við fáum að vita þessir græningjar sem búa í Reykjavík, þiggja bændasamtökin einhverja milljónir í styrki árlega. 

Nokkuð sem ég veit ekki til að önnur hagsmunasamtök fái á Íslandi.

Ef þessi skóli þarf að vera rekinn á háskólastigi væri nærtækast að mínu viti, að þessi skóli væri þá sameinaður við við Bifröst sem mér skilst að sé rekinn sem sjálfseignastofnun. Þeir myndu þá sameinast þessir tveir atvinnuvega skólar. Það myndi eflaust styrkja atvinnulífið í landinu.

Landbúnaðarháskólinn sjálfseignarstofnun

www.ruv.is

Bændasamtökin vilja að Landbúnaðarháskólinn verði sjálfseignarstofnun til að tryggja sjálfstæði hans. Samtökin vilja sjálf koma að rekstri skólans í stað þess að hann verði sameinaður Háskóla Íslands.

Taka þarf á rekstrinum

Þetta hefur reyndar alltaf verið staðreyndin með lestrarhæfnina

Strax 1975 varð þetta ljóst formlega, þegar niðurstöður úr  fyrstu samræmdu prófunum  litu dagsins ljós. En fyrir þann tíma voru til viðurkenndar námsleiðir á framhaldsskólastigi þar sem seinlæst fólk gat sótt sér viðurkennt nám. 

Strax á þessu ári 1975, var þeirri leið lokað og þriðjungur hefur eftir það ekki lokið samræmdum prófum og ekki lokið viðurkenndu starfsnámi í t.d. iðngreinum. Má leiða af því líkur að um 45 þúsund einstaklingar fylli þennan hóp sem ekki hafa lokið viðurkenndu námi frá þessum tímapunkti.

Það er auðvitað spurningin um viðmiðin þegar rætt er um lestrarfærni eða læsi eins og sagt er á íslensku. Eitt er að vera hraðlæs og ná þannig efni þess skrifað er um. Hitt er að geta lesið sér til gagns á lengri tíma, þannig fólk er læst þótt það taki lengri tíma að lesa.

En auðvitað fer þetta eftir textanum sem lesin er hverju sinni hversu mikill lesskilningurinn er. En lestur er eins og annað sem er færnimiðað, hann þarfnast stöðuugrar æfingar.

Björn sem ekki eru látin lesa heima upphátt hjá sínum foreldrum flesta daga fær ekki þessa færni.

Eins ef þau lesa ekki bækur á góðri íslensku að þá kemst lesturinn aldrei á flug og tungumálið víkur fyrir t.d. enskunni. 

En formlegir hagsmunaaðilar hafa kosið að loka augunum fyrir þessari staðreynd.

„Þetta eru hræðilegar niðurstöður“

Sjaldnast veldur annar þegar tveir deila

Í Fréttablaðinu nú í morgun birtist pistill eftir Ketil B. Magnússon formann „Heimilis og skóla – landssamtaka foreldra“ . Pistillinn lyktar af pólitískum áróðri.

Eftir lestur þessa párs má á þessum manni skilja sem kjarasamningar kennara og lagalegur réttur þeirra til aðgerða ef til kæmi, væri alfarið á ábyrgð kennara. En svo er auðvitað ekki.

 

Vandi t.d. grunnskólakennara er sá, að raunverulegir viðsemjendur þeirra og launagreiðendur sem eru vissulega foreldrar nemenda í grunnskólum landsins eru ævinlega í felum. Ekki gengur að láta aðra aðila sjá um þessi mál og láta síðan eins og foreldrum komi málið ekkert við.

Það hefur m.ö.o. verið hlutskipti kennara árum saman að eiga í viðræðum um kjaramál og önnur hagsmunamál skólastarfs við fólk, sem á enga beinna hagsmuna að gæta varðandi starf grunnskóla. Ég segi ekki að þessu fólki sé alveg sama um velferð barna í grunnskólanámi þeirra. En þau mál brenna engan vegin á skinni þessa fólks og hvað það er sem skiptir hagsmuni nemenda mestu.

Ef framundan er verkfallsógn vegna kjaradeilu bera foreldrar barna í grunnskólum fulla ábyrgð á því ef það þarf að beita slíkum neyðarúrræðum. Kennurum finnst sú aðgerð fara mjög illa með nemendur sína og kennarar bera hag þeirra fyrir brjósti. Foreldrar verða að átta sig á þeirri staðreynd, að grunnskólar eru þjónustustofnanir sem eru reknir í þágu foreldra. Til þess að þeir geti séð börnum sínum fyrir þeirri fræðslu og menntun sem foreldrum ber lagaleg skylda til að börn þeirra fái.

Ef foreldrar ætla enn einu sinn að hlaupa í felur og selja öðru fólki sjálfdæmi um hvernig fræðsla og menntun barna þeirra fer fram er líklegt að framundan sé erfið kjaradeila. Það er bara eðlileg krafa að kennarar sem hafa undanfarin ár tekið að sér hlutskipti í þágu barna og foreldra þeirra sem hér áður töldust ekki til hlutverka kennara á Íslandi og eða í nálægum löndum. Njóti góðra launakjara, annars verður að álíta sem svo, að foreldrum grunnskóla sé nákvæmlega sama

Vísir - Vinnufriður í skólum

www.visir.is

Á komandi vetri er hætta á ófriði í skólum landsins. Kjarasamningar grunn- og framhaldsskólakennara verða lausir. Báðir hópar kennara hafa að undanförnu...

Einelti er alvarlegt

 Er getur verið dauðans alvara 

Nokkur umræða hefur verið um meint ofbeldi af hálfu eins grunnskólakennara í Vesturbæjarskóla. Er það „Stöð – tvö“ sem hefur m.a. birt viðtal við móður nemenda sem hefur orðið fyrir einelti af hálfu kennslukonu sem kennir ensku í þessum grunnskóla. 

Ef þetta er í raun rétt, virðist þessi kennari vera af gamla skólanum því eftir því sem ég skynja virðist þessi kennarakynslóð að mestu vera horfin úr grunnskólum. 

En það var algengt hér áður að kennarar voru með harðstjórnaraðferðir í sinni agastjórn. Sérstaklega tíðkaðist þetta þegar kennarar voru með vel yfir 30 nemendur í bekk og kenndu jafnvel um og yfir 40 kennslustundir í viku. 

Jafnvel málsmetandi menn hafa í gegnum tíðina krafist harðari agastjórnunar í grunnskólum landsins, hef ég sérstaklega í huga einn fyrrverandi forsætisráðherra og sendiherra sem heldur uppi föstum greinaskrifum. 

En það er auðvitað alvarlegt veikleikamerki hjá kennurum þegar þeir geta ekki haldið uppi jákvæðan aga í bekk. En það er meira en að segja það stundum. Því nemendur geta verið mjög erfiðir og oft án þess a vita af því. 

Þess verður einnig að gæta, að algengt er að ákveðnir foreldrar leggi einstaka kennara í einelti og haldi uppi óeðlilegum rógburði um einstaka kennara. Þetta gerist einna helst þegar fjölskylduaðstæður nemenda eru ekki alveg með besta móti. 

En gunnskólakennarar í landinu eru yfir 4500 talsins og eins og gefur að skilja er misjafnsauður í mörgu fé. Einnig má halda því til haga, að algengt er að nemendur leggi kennara í einelti. Slík mál geta verið mjög alvarleg. Það er algengast meðal eldri nemenda og oft fær slíkt hátterni óbeinan stuðning heima hjá nemendum.

Þá er það einnig algengt að kennarar séu lagðir í einelti af sínum samkennurum, sem leggst þá ofan á þá stéttarskiptingu sem grasserar í stéttinni.

Það er nauðsynlegt að hjálpa skólum þar sem svona tilfelli koma upp og fundnir verði upp skikkanlegir farvegir fyrir slík mál utan við veggi hvers skóla.

 

Gæti að verkferlum í eineltismálum

Prófessorar hafa auðvitað allir óflekkað mannorð

•  Er það svo, að enginn hafi svo mikið á sig einn skyrblett?
• .
• Hafi aldrei gert eitt né neitt sem til minnkunar geti talist?
  .
• Hafi aldrei gert sig sekan um stuld og hafi aldrei hlotið dóm? 

Það er eins og mig reki minni til þess að einhver hafi fyrir nokkrum árum verið dæmdur fyrir ritstuld. Sem er auðvitað ein tegund þjófnaðar.  Ég minnist þess einnig að ég hafi heyrt prófessor fara ansi frjálslega með sannleikann í pólískum tilgangi. 

 

 

Á fundi var  fjallað um Jón Baldvin.

Ég hef auðvitað ofangreindar spurningar og minnisatriði í huga þegar ég les þessa setninar:

Rúnar Vilhjálmsson, formaður prófessorafélags við ríkisháskóla sagði eftir fund sem félagið ræddi um atvikið sem snerti Jón Baldvin og Háskóla Íslands, að tvö sjónarmið hafi komið fram í málinu, annars vegar það að gera eigi siðferðislega kröfu til kennara sem fyrirmyndar í háskóla sem og á öðrum skólastigum, til að trúnaður og traust ríki milli nemenda og kennara, eða hins vegar að verið sé að blanda saman ólíkum málum, og að ráðning kennara eigi að ráðast eingöngu af faglegum sjónarmiðum.

Rúnar segir fyrst og fremst horft til faglegra og akademískra sjónarmiða við fastráðningu kennara samkvæmt ráðningarreglum skólans. „Sumir vilja meina að það eigi að gilda um alla aðra kennara.“

Þetta er auðvitað akademísk þöggun að mínu mati.

Álykta ekki um mál Jóns Baldvins

Það er þörf á nýjum aðferðum

•  Sem yrði örugglega til bóta fyrir skólastarf í grunnskólum landsins, en það er að minnka verulega heimanám nemenda og um leið er nauðsynlegt að breyta skipulagi skólans.
• .
• Mjög margir forelldrar hafa ekki forsendur til að kenna börnum sínum í heimanámi.
  .
• Það myndi einnig létta mjög fjárhagslega birðar foreldra vegna grunnskólans.
  .
• Nýr menntamálaráðherra  á möguleika á að brjóta í blað að þessu leiti í skólamálum 

 

En það virðist vera grasserandi stór atvinnuvegur í kringum kaup nemenda á hverskyns skólavörum sem eru að mestu leiti óþörf hjá t.d. grunnskólabörnum. Þetta er t.a.m. vandi sem fylgir heimanámi nemenda að mestu og er reyndar algjört skipulagsleysi. 

Helsta einkenni þessa skipulagsleysi er yfirgengilegur töskuburður nemenda strax frá 1. Bekk þar sem börn burðast með allt of stórar töskur á bakinu sem kosta ógrynni fjár. Mér er sagt að slíkar töskur kosti oft á þriðja tug þúsunda. Þá er allt of mikið af óþarfa dóti í þessum töskum.

Með því að draga verulega úr heimanámi myndi þessi mikli töskuburður getað verið úr sögunni. Þ.e.a.s. ef látið væri duga að yngstu nemendur læsu heima en annað nám færi fram í skólanum alfarið og nemendur þyrftu ekki að mæta með skriffæri í skólann og eða skriftarbækur. Allt slíkt væri í skólanum. Þá þarf hver nemandi ekki nema smá tösku fyrir lestrabók og nesti ásamt stöðluðum leikfimisfatnaði. 

Þetta ætti að vera meginreglan allann grunnskólann og nánast allt nám nemenda færi fram í skólanum og væri einnig gætt að íþróttafélögin hirtu ekki allann frítíma barnanna. 

Að sinni ætla ég ekki að ræða um óskapnaðinn varandi framhaldsskólastigið þar sem virðist ríkja veruleg spilling sem bitnar á nemendum. Þar er auðvelt minnka kostnað nemenda verulega.

Varla pláss fyrir almenna sundgesti í Grafarvogslaug

 

• Þegar skólasund er í fullum gangi
  .
• Það er ekki nýtt vandamál, borgarstjórn hefur ekki í gegnum tíðina haft áhuga á uppbyggingu sundlauga og er eftirbátur annarra sveitarfélaga í þeim efnum.

 

Nýja sundlaugin í Mosfellsbæ 

Reykjavíkurborg hefur alla tíð staðið sig illa í sundlaugarmálum breytir þá engu hvaða flokkar mynda meirihluta í borgarstjórn. Það er t.d. hörmulegt að koma á suma sundstaði borgarinnar.

Ég vil bara nefna aðbúnaðinn í Vesturbæjarlauginni. Þar er sturtu-aðstaðan hjá körlunum fyrir neðan allar hellur og getur ekki staðist reglur.  Þá er laugin sjálf til skammar.

Ástandið í Grafarvogslaug er þannig á vetrum þegar skólasund er í gangi, að þá er ekki pláss fyrir almenna sundgesti svo vel sé. Laugagestir verða oft að sæta lagi til að geta fengið að synda. Það er bara staðreynd að það vantar sundlaugar í mörg hverfi borgarinnar. Það er ekkert nýtt.

Þessi mál standa miklu betur í öllum nágrannasveitarfélögunum og einnig almennt á landsbyggðinni.  Í Mosfellsbæ eru þrjár góðar sundlaugar fyrir utan tvær minni laugar.

Það er vonandi að laugin sem á að byggja í Úlfarsárdal fari fljótt á stað og verði fljót í byggingu. Sú laug á að þjóna byggðinni undir suðurhlíðum Úfarsfells og í Grafarholti

Fara til Mosfellsbæjar í skólasund