Eftir höfðinu dansa limirnir

Inntökupróf í háskóla  og síðan í framhaldskóla   

• Getur fætt af sér miklu fjölbreyttara nám á háskóla- og á framhaldskólastigi heldur en nú er á Íslandi. En sömu latínu námsgreinarnar hafa verið ráðandi um það hvaða nemendur komast í gegnum nám og allsstaðar með sama vægi í námsmati samkvæmt samræmdri námskár framhaldskólanna. 

 

Þetta er eitt af því sem veldur miklu brottfalli á framhaldsskólastigi og hefur komið í veg fyrir nægilega  fjölbreytninámskráa framhaldskólanna og um leið fjölbreytni í inntaki náms og mismunandi námskröfur í mismunandi námsgreinum.

Það er augljóst að mismunandi deildir í háskólanámi hljóta að vilja leggja mismunandi áherslur á þekkingu þeirra nemenda sem sækja nám í deildirnar og náms bakgrunn.  Þessi hugsun skapar framhaldskólum sem leggja áherslu á undirbúning nemenda sinna til háskólanáms  miklu meiri möguleika til fjölbreytileika. Nokkuð sem er atvinnulífinu bráðnauðsynlegt.

Að sama skapi er eðlilegt að framhaldskólar sem leggja það fyrir sig að útskrifa nemendur með hverskonar starfsmenntun að þeir geti sett fram námskrár sem eru nánast sniðnar fyrir starfsgreinarnar sem skólarnir sinna og geti þá um leið sett fram auknar námskröfur á sérhæfðum sviðum atvinnulífsins en með minni latínugreinakröfur.

Þetta skapar einnig grunnskólunum tækifæri til að útskrifa nemendur með verulega mismunandi áherslur. Um að nám geti farið fram eftir einstaklingsmiðuðum hæfileikum nemenda í skólunum og t.d. í stærri byggðarlögum gætu skólarnir haft með sér verulegt samstarf og verkaskiptingar.

Allt þetta gæti skapað meiri fjölbreytni í íslensku samfélagi til farmtíðar og að miklu hærra hlutfall einstaklinga ljúki framhaldsnámi án þess að slá af námskröfum þegar á heildina er litið. Árangur í námi fjögurra námsgreina getur ekki verið eðlilegur og eða réttmætur mælikvarði á almenna menntun.

Fjölmörgum t.d. iðngreinum er að blæða út hægt en örugglega, m.a. vegna þess að það vantar ungt fólk með fagmenntun til starfa í greinunum.  

Ekki gengur að láta hagsmuni kennarastéttarinnar og eða annara hagsmunahópa ráða því að miklu leiti hvernig skólakerfið er byggt upp. En þannig er það og hefur lengi verið. Það eiga að vera hagsmunir nemenda og samfélagsins sem heildar sem eiga að ráða för. 

HÍ fjölgar hugsanlega inntökuprófum

Sannleikurinn er erfiður þegar hann hentar ekki valdstjórninni

• Alveg frá því um hrun hafa gömlu valdaflokkarnir á Íslandi reynt að stjórna því hver sannleikurinn er um hrunið.
  .
• Almenningur var með það á hreinu hver bar stjórnskipulega ábyrgð á hruninu. Samkvæmt skoðun almennings voru það flokkarnir sem nú hafa myndað ríkisstjórn á íslandi.

Um það er engin spurning, þessum flokkum og þó einkum sá flokknum sem bar megin ábyrgðina hefur tekist að ljúga því að sumum fyrrverandi kjósendum sínum að ráðherrar Sjálfstæðisflokksins beri enga ábyrgð á hruninu, m.ö.o. að hrunið hafi alfarið verið erlendum aðilum að kenna. En ekki nema að hluta fasta fylgisins trúði þessu því úrslit síðustu kosningu hljóðuðu upp á næst verstu útkomu þessa flokks í kosningunum.

Þá hefur flokkurinn reynt að segja fólki að Landsdómur hafi dæmt Geir Haarde fyrir stjórnarskrárbrot þrátt fyrir að hann væri saklaus. Þeir segja að gerð hafi verið pólitísk aðför að Geir. Það eru örfáir sem játa þessu sem staðreynd og flokknum mistókst að fá dómstóla erlendis að taka undir með flokknum.

Þetta er reyndar ótrúlega barnalegur áróður, því þótt einhverjir þingmenn hafi viljað láta dæma hann sekan af pólitískum ástæðum. Þá ganga þessir menn að því vísu, að fólkið sem skipaði dóminn hafi verið einhverjir vitleysingar. Þessi dómur var reyndar mannaður af ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins með meirihluta Alþingis á bak við sig, þegar gamli valdaflokkurinn fór með völd.

 

• Núverandi ríkisstjórnarflokkar munu áfram reyna að hnoða upp sögu af atburðum síðustu 13 ára sér í hag.

Enn er það stutt frá stóru kreppunninni að erfitt hefur fyrir fræðimenn og stjórnmálamenn að segja sannleikann og enn eru þessir stjórnmálaflokkar með puttana í því hvernig skuli skilja og túlka þá sögu. Þeir einu sem gátu sagt okkur sauðsvörtum íslendingum söguna út frá reynslu almennings voru rithöfundarnir sem sögðu söguna. Sannleikann hefur þurft að segja í skáldsögum.

 

• Hin opinbera saga valdhafanna er ósönn.

Ég og jafnaldrar mínir vorum látin lesa um sögu Íslands sem var greinilega pólitísk uppsuða en ég gerði mér bara litla grein fyrir þeirri staðreynd fyrr en ég var orðin fulltíða maður. Á Austurvelli reyndi ráðherra, 17. júní að troða slíkum soðkökum í kok almennings.

Eins og áður, segir þessi Framsóknarflokkur að sjálfur ástmögur þjóðarinnar sverð hennar og sköldur hafi verið framsóknarmaður. Sjálf þjóðhetjan. Hann má hafa verið framsóknarmaður mín vegna. En Jón Sigurðsson var aldrei þjóðhetja allrar þjóðarinnar. Hann var fyrst og fremst fulltrúi eignarstéttarinnar á Íslandi.

Honum virtist hafa verið nákvæmlega sama um alla hornkalla og kerlingar á Íslandi sem var á hans tíma gjörsamlega réttindalaust fólk. Það er merkilegt að hann hafi ekki lagt áherslu á hag þessa fólks. Því á hans tíma í Kaupmannahöfn var mikil umræða um kjör þessa fólks í Danmörku. Komin var fram krafa um réttarbætur fyrir fátækt fólk og að kjör þess yrðu bætt.

Síðustu hundrað árin hefur slík stéttarbarátta verið í brennidepli á Íslandi þótt núverandi forsætisráðherra viti ekki af þeirri baráttu. Enda alinn upp á betra heimili. Þessir flokkar Sjálfstæðisflokkur og Framsóknarflokkur hafa staðið í vegi fyrir réttarbótum fyrir verkalýðsstéttina í landinu

Vísir - Baráttan um söguna
www.visir.is

Áhugi á liðinni tíð er hverjum manni nauðsynlegur.

Sömuleiðis eru sameiginlegar minningar forsenda þess að fólk taki höndum saman og myndi samfélög, myndi þjóðir.

Þess vegna er sjálfsagt að á hátíðarstundum minnist fólk sögunnar, ekki síst þess sem vel gekk og hafa má til eftirbreytni.

Er Illugi að hlaupa eftir vilja samtaka atvinnurekenda?

 

• Aðal atriðið hlýtur að vera vandað nám sem flestra í framhaldskóla. 
  .
• Einnig að sem flestir geti notið náms í greinum sem þeir hafa hæfileika til.
  .
• Það er út í hött að fylla háskólanna að fólki sem eru á rangri hillu en gæti náð miklum árangri á öðrum leiðum í námi.

 

 Það er erfitt að átta sig á því sem Illugi er að ræða um. Því þegar rætt er um að fækka árunum sem fara til náms undir stúdentsprófs verður það ekki gert með því að fækka kennslustundum í mikilvægustu greinunum.

Þá stendur tvennt eftir, það er að fækka greinum sem hver námsmaður þreytir í  stúdentsprófi.  Hin leiðin er að nýta skólahúsnæðin betur og hafa námsannirnar þrjár í skólunum í stað tveggja eins og nú er.  Það er aðeins kennt í 26 vikur á ári í framhaldskólunum en þær mættu gjarnan vera 36 vikurnar.

Þær þurfa ekki að vera jafnlangar en málið snýst um að það sé kennt í fleiri daga á hverju ári. Það verður að segjast eins og er, að kennsludagar eru allt of  fáir á ári í framhaldsskólunum.

En ég ósammála Lindu Rós þeim frábæra skólamanni, því efstu bekkir grunnskólans eru þegar að mestu nýttir til að undirbúa nemendur undir nám á bóknámsbrautum framhaldskólanna og hugsað sem undirbúningur til háskólanáms.

Það er einnig ljóst að kennarar í unglingadeildum reka mjög sterkan áróður fyrir því að nemendur feti þá braut. Þeir hafa þannig mikil áhrif á nemendur og  ekki síst á foreldra þeirra.  

Þessi einsleitni skólanna bitnar á nemendum sem hafa mjög mismunandi námshæfileika, er ljóst að öðruvísi nám hentar yfir helmingi nemenda miklu betur, en þó án þess að draga úr námskröfum. En þær námskröfur yrðu gerðar í t.d. verkgreinum bæði í efstu deildum grunnskólanna, síðan eðlilegt framhald í framhaldskólum.

Það er t.d. ömurlegt að sjá allan þann fjölda fólks sem hefur dottið úr námi, síðan er fjöldi af þessu fólki að reyna að ná árangri sem „listamenn“ þá kemur í ljós að stærstur hluti þeirra skortir allann grunn í slíka vinnu. Það á bæði við um þekkingu og færni.

Það er beinlínis óeðlilegt að meiri hluti nemenda fari þessa stúdentaleið í framhaldskóla er verður til þess óhjákvæmilega að námskröfur minnka til þessa prófs sem þyrftu í raun að vera meiri. 

Mögulegt að stytta nám á kjörtímabilinu

Það er auðvelt að stytta árafjöldan sem fer í stúdentspróf.

 Það má t.d. gera það með því að lengja hvert skólaár í framhaldskólunum um eina önn og með því að fækka námsgreinum til stúdentsprófs. 

En það getur ekki verið megin áhersla að fækka námsárunum, heldur fyrst og fremst að boðið sé upp á vandað nám sem skilar sér til hvers nemanda í hans framtíð er skilar sér einnig til samfélagsins. Framhaldsnám á Íslandi er allt of einsleitt eins og það hefur lengi verið.

 

Greinilegt er að hér ræða tveir aðilar um skólamál að illa ígrunduðu máli og samtök atvinnurekenda beittu sér á sínum tíma til að lengja skólaárið í grunnskólum landsins. Umræða þessara samtaka um skólanám einkennist af því gjarnan er að þeir virðast halda að grunnskólanemendur séu úr plasti og skólarnir geymslur fyrir börn foreldra sem eru að störfum í atvinnulífinu.

Þá er greinilegt að þessir aðilar vilja að stór hluti af nemendum verði settir í gæslu-stofnanir eins og var á árum áður, eins og viðgengst í mörgum löndum enn sem koma gjarnan vel út í alþjóðlegum könnunum. En verði ekki hafðir í venjulegum skólum sem kallaðir hafa verið „Skóli án aðgreiningar“. Það er út af fyrir sig sjónarmið, en eru mjög hægri sinnuð viðhorf.  

Það er sérstaklega eftirtektarvert, að þessi kumpánar minnast ekki á annað nám í framhaldskólum sem ekki leiðir til stúdentsprófs. Á ég við t.d. iðnnámsbrautir hverskonar. Þar er réttlætismál að breyta inntaki náms verulega.

Að breyta bóknáminu þannig , að hætt verði að undirbúa nemendur til háskólanáms og minni námskröfur verði gerðar um árangur í latínugreinum.

En að öll áhersla sé lögð á, að kenndar verði greinar sem eru hreinar nauðþurftir fyrir þá atvinnugrein sem nemandinn er að stunda nám í. 

Um leið verði gerðar auknar kröfur til náms og kennslu faggreina iðngreinanna. Þá er nauðsynlegt að fjölga formlegum starfs eða iðnbrautum. Þannig að framhaldskólinn þjóni öllum nemendum til náms og öllum starfsgreinum formlega.

Það var slæm þróun sem átti sér stað á 8. áratugnum þegar reynt var að steypa saman ólíkum iðngreinum eins og gerð var tilraun til sem hefur mistekist alvarlega. Afleiðingar hafa verið verra iðnám og slakari iðnaðarmenn.

Þannig að námið verði jafngilt hvort sem farið er til stúdentsprófs eða til að ljúka iðnnámi með lokaprófi. Síðan er nauðsynlegt að boðið sé upp á framhaldsnáms.

Til að ná viðmiðunarárangri í skólamálum þarf að gera ráð fyrir að yfir helmingur nemenda í hverjum árgangi fari í starfsnám án stúdentsprófs. En um leið verður að gera enn meiri bóknámskröfur til þeirra sem ætla sér í háskólanám. 

Vill útskrifa stúdenta 18 ára

Herveldi leyfir ekki lýðræði og mun aldrei gera

 

• Það hefur verið reynslan að allsstaðar þar sem sterkir og eða öflugir herir eru þrífst varla lýðræði, nema að mjög takmörkuðu leiti. 
  .
• Þessi réttarhöld yfir bandaríska hermanninum Bradley Manning eru vissulega sýndarréttarhöld.

 

Manning hefur verið haldið í algjörri einangrun í nær 3 ár og víst er að hann hefur verið brotinn niður með miskunarlausum pyntingum. Bandarísk  hernaðar-yfirvöld geta nú hnoðað úr þessum manni hvað sem þau vilja.

Þessi 25 ára gamli einstaklingur hefur fórnað sér fyrir mannkyn allt með því að koma upp um grimmd þessa bandaríska hers og heimbyggðin hefur fengið að sjá pínulítið sýnishorn af þessu glórulausa ofbeldi gagnvart saklausu fólki.

Heimsbyggðin hafði heyrt um viðlíkar aðfarir í Sovéskum réttarhöldum rússnesku fasistastjórnarinnar. Bandaríski herinn sá okkur fyrir þeim upplýsingum.

Slík vinnubrögð voru viðhöfð þýskalandi Hitlers og í mörgum fasistaríkjum bæði fyrr og nú á síðustu tímum. Dæmi Kína, Kóreu-ríkin, Ísrael og flest ef ekki öll arabaríkin

Það er morgunljóst, að það er í raun bandaríski herinn sem stjórnar herveldinu bak við tjöldin. Afar takmarkað lýðræði fær að lifa í Bandaríkjunum á sviðum sem hernum er sama um og þar ríkja síðan fjármagnseigendur yfir lýðnum.

En allir innviðir þessa samfélags eru í rústum. Það sést best ef hreyfir vind, rignir hressilega, snjóar og ef þurkar eru miklir með miklum hitum. Mannslífum er daglega fórnað  vegna skipulagsleysis. 

Assange fordæmir sýndarréttarhöld

Auðvelda leiðin valin, en svo virðist við fyrstu sýn

Stjórnarmyndunarviðræður Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar halda áfram í dag en þær hófust í gær og stóðu yfir fram á kvöld og tilhugalífið blómstrar eins og sjá má á þessari mynd. Viðræðurnar ganga væntanlega vel enda tveir nauðalíkir flokkar að talast við.

 

Það er samt rétt sem Katrín Jakopsdóttir sagði og er vert alvarlegrar skoðunar. Að ríkisstjórn þessara tveggja flokka við núverandi aðstæður hefur tæplega nógu breiða skýrskotun þegar fer að gefa á bátinn í því sjólagi sem fyrirséð er.

Greinilegt er að Katrín er vaxandi stjórnmálamaður og var sá eini í kosningabaráttunni sem ekki kom fram á sviðið með óábyrg og óyfirstíganleg kosningaloforð. 

Það er ljóst að Sigmundur Davíð hefur valið sér auðveldu leiðina.

Þótt bæði Bjarni Benediktsson og Sjálfstæðisflokkurinn sé í mjög þröngri stöðu og greinilegt virðist vera að Sigmundur Davíð reyni að nýta sér þá stöðu út í ystu æsar , að þá eru stráksleg ummæli Össurar honum ekki sæmandi jafnvel þótt það sé  allt hárétt ,er hann segir eftirfarandi:

„Stjórnarmyndunarviðræðurnar hófust formlega í gærmorgun og segir Össur á Eyjunni að nú þegar hafi Sjálfstæðisflokkurinn látið undan kröfum Framsóknar í einu og öllu. Össur vísar þarna í yfirlýsingu Sigmundar Davíðs þar sem sagði að viðræðurnar færu fram á grundvelli kosningamála Framsóknar. Slík yfirlýsing hafi ekki verið gefin nema með samþykki Bjarna Benediktssonar. Þá hafi Bjarni sagt að hann sæi ekki nokkurt mál sem valdið gæti vandkvæðum milli flokkanna auk þess sem hann sækist ekkert sérstaklega eftir stól forsætisráðherra.

Honum [Sigmundi Davíð] hefur tekist meistaralega að bryðja svo taugakerfi Sjálfstæðisflokksins að hann minnir helst á borðtusku í höndum hans í upphafi viðræðna um nýja ríkisstjórn. Þetta hefur engum öðrum tekist – ef frá er talinn ritstjóri Morgunblaðsins.

Össur segir að á hrárri íslensku þýði þetta að gegn því að komast í ríkisstjórn og forða sér frá innbyrðis uppgjöri sem ella hefði beðið flokksins séu Sjálfstæðismenn bæði búnir að gefa frá sér forsætisráðherrastólinn og fallast á skuldalækkunarhugmyndir Framsóknar – án baráttu.

Samþykki Bjarna á að mynda ríkisstjórn á grundvelli Framsóknarleiðarinnar í skuldamálum er sérstaklega sögulegt í ljósi þess að í nýliðinni kosningabaráttu stóðu Sjálfstæðismenn í röðum til að útskýra fyrir þjóðinni hvernig þær myndu slá stoðum undan efnahag Íslands.

Blogg Össurar Skarphéðinssonar.

Oft er gott að spara gífuryrðin sérstaklega eftir skammarleg vinnubrögð hægri flokkanna á Alþingi síðustu fjögur árin. Það er óþarft að detta ofan í sama sandkassann.

Viðræðurnar halda áfram í dag

Íslenskir ráðamenn styðja við þrældóm í Kína

• Frans I páfi fordæmdi gróðaöflin 1. maí
• 
  
• 410 dánir, 2500 slasaðir og 140 manna er saknað.

• Sem víla ekkert fyrir „sér í ágirndinni, og létu fólk þræla í sveita síns andlits fyrir smánarlaun í þróunarríkjum. 
• Páfi sagðist ekki geta orða bundist yfir skelfilegum fréttum af mannskæðu slysi í fataverksmiðju í Bangladess.
• 
  
• Hefði honum brugðið illa þegar honum var sagt að verkafólk í verksmiðjunni hefði aðeins haft jafnvirði 38 evra, um 5.800 króna, í mánaðarlaun.
• 
  
• Þetta væri ekkert annað en arðrán og þrælahald“.
  .
• Verkalýðsforingjar víða í Evrópu fordæmdu þessa hluti einnig en íslenskir forystumenn verkalýðsins sögðu ekki eitt einasta orð um þessa hörmung.

Hvað sem segja má forljótt um ESB fengu íslenskir launamenn vinnuverndarlögin frá þessu ríkjasambandi er Íslandi var troðið í EFTA sem útibú frá ESB samningum. Fyrir 40 - 50 árum voru aðstæður á íslenskum vinnustöðum oft skelfilegar,  vinnuslys tíð ásmt atvinnusjúkdómum. Inn í EFTA var farið vegna  vegna hagsmuna útvegsmanna sem vildu tollalækkanir á fisk fluttan til Evrópu.

Hagsmunum þúsunda launamanna á Íslandi var fórnað fyrir hagsmuni þessara aðila sem þó voru undanþegnir öllum reglum ríkjabandalagsins rétt eins og landbúnaðurinn einnig.

Í dag eru þúsundir starfa sem voru á Íslandi í blómlegum iðnaði flutt til margra landa í Asíu og fríverslunarsamningur inn sem Össur stóð fyrir á dögunum mun ekki bæta hag íslenskra launamanna. Hann eykur á flutning starfa frá Íslandi til Kína, sem starfar við svipaðar aðstæður og eru í Banglades. Er starfa við aðstæður sem eru í engu betri en í Dakka.

Á Íslandi er í fjölmiðlum flestar vikur fólki hampað sem vinnur við eitthvað sem kallað er hönnun í þessum umfjöllunum og vörurnar sem þetta fólk hannar er síðan framleitt í þessum löndum ásamt Kína.

Síðan er varan flutt hingað eða annað og kölluð íslensk vara. Það er föst venja í frjálsri samkeppni frjálshyggjunnar að selja þessa vöru á hæsta mögulega verði á markaði. Það eru draugasögur að halda það, að þetta lækki vöruverð á Íslandi. 

Þessi samningur sem Össur og forsetinn standa að, er til skammar. 

Páfi fordæmir þrælkun

www.ruv.is

Frans I páfi fordæmdi í gær gróðaöfl sem ekkert víluðu fyrir sér í ágirndinni, og létu fólk þræla í sveita síns andlits fyrir smánarlaun í þróunarríkjum. Páfi sagðist 

Snúa aftur til starfa í verksmiðjunum

Allir stjórnmálaflokkar bera hag millistéttanna á örmum sér

• Allir stjórnmálaflokkar leggja áherslu á að bæta stöðu fólks sem er í framhalds- og í háskólanámi. Enn skal lagt í að bæta styrkjakerfi þessa þjóðfélagshóps á öllum sviðum.
• 
  
• Lítið fer fyrir áhyggjum framboðanna af hag láglaunafólks í landinu sem starfar eftir launaflokkum sem eru með krónutölum við fátækramörk. Bara svo að það komi fram að hæsti launataxti Eflingar er um kr 220 þús fyrir fulla vinnu. 

Enn er staðan sú að framhaldskólakerfið hefur brugðist um þriðjungi fólks í hverjum árgangi allar götur frá 1976. Þetta fólk skrapar gjarnan botninn í lífskjörunum og vinnur myrknanna í milli þegar einhverja vinnu er að hafa til að sjá fyrir börnum sínum.

Þetta er fólkið sem neyðist til þess að vinna yfirvinnu á fjölmörgum óþverrastöðum langt undir umsömdum launatöxtum. Þetta fólk skuldar reyndar lítið í húsnæðislánum og eru gjarnan leiguliðar af því að það fær ekki há lán en samt er það í hrikalegum greiðsluvanda. 

 

Forstöðumenn stofnanna skertu gjarnan starfshlutfall ófaglærðsfólks í kreppubyrjun og hafa enn ekki leiðrétt þann gjörning sinn. Þetta hefur að mestu bitnað á konum og það sem gerist að þær auka hjá sér vinnuhraðan og skila verkunum á skertum vinnutíma.

Þetta er ekki nýtt undir sólunni. Þetta hafa reyndar eigendur fiskvinnslufyrirtækja og annarra iðnfyrirtækja gert í áratugi, hefur verið áberandi í saltfiskvinnslunni og í fataiðnaði. Konur eru gjarnan ráðnar í hálft starf sem þýðir að þær skila miklu meiri afköstum jafnaðarlega en ef þær væru að störfum allann daginn. 

Síðan koma aðrar konur til starfa eftir hádegið og keyra það fólk áfram sem er starfandi fulla vakt og er á þessum tíma búið að skila hálfu dagsverki. Staðan virðist samt að mörgu leiti breyst því nú er það ungafólkið sem er að stíga út á lífsbrautina sem verður að sætta sig við þessa stöðu og strax í upphafi fast í fátækragildru. 

Fólk um fimmtugt sem hefur starfað við þessi lífskjör sem er stritið og lágu launin er þegar farið að missa heilsu og þrek. 

Á meðan langskólagengnafólkið á þá gjarnan eftir 20 ár á vinnumarkaði við góða heilsu og getur síðan notið eftirlauna áranna með allgóða heilsu og þokkalega fjárráð.

Fólkið með lægstu tekjurnar hleypur sífellt hraðar fyrir lægri laun – þrír af hverjum tíu þurfa að l

smugan.is

Launamunur kynjanna 188 þúsund kr.

Sumir ánægðir en aðrir yfirmáta sárir

 

• Það er von að þeir gleðjist framsóknarmenn sem virðast ætla að vinna gríðarlegan sigur í væntanlegum kosningum.
  .
• Það væri vissulega hægt að samgleðjast með þeim ef þetta fylgi væri ekki fyrir lýðskrum eitt því það hefur verið sýnt fram á það margsinnis, að loforð þeirra standast ekki nána skoðun.

 

 

Sjálfstæðisflokkurinn sem var í vetur sigurviss og fólk í flokknum var farið að stilla mönnum upp í ráðherrastóla og ræddu málin í málstofunni með miklum hroka og yfirgangi. Þeir hertóku þingsal með aðstoð Framsóknar og komu í veg fyrir fram-gang stjórnarskrármálsins og réttlátar breytingar í fiskveiðmálum.

„Við höfum trú á þeim stefnumálum sem við erum að tefla fram. Það er mikilvægast núna að koma þeim til skila en það hefur greinilega ekki gengið nógu vel hjá okkur, miðað við þessar kannanir,“ segir Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins.

Vandinn er með þessi stefnumið Sjálfstæðisflokksins, að þau eru þau sömu og flokkurinn hefur staðið fyrir undafarna tvo áratugi sem hafa nú loks sýnt fólki að þau standast ekki. M.ö.o. virka ekki þrátt fyrir að hátt sé reitt til lofts. Flokkurinn þurfti að endurmeta stefnuskrá sína sem hann ætlaði að gera eftir hrun en hætti við af einhverjum ástæðum, en gamla aðferðin hefur ráðið ferðinni sem er að viðurkenna aldrei mistök. 

Þá hefur flokkurinn ekki hreinsað til í sínum ranni. Flokkurinn er enn í afneitun eftir hrunið. Hann hefur nú fengið skattastefnuna í andlitið og seðlabankamálið verður flokknum einnig dýrt spaug einkum vegna þess, að ekki má upplýsa um þetta blessaða  símtal. Þá hafa margir flokksbundnir sjálfstæðismenn þá sögu að segja að það sé verulegt kurr á fundum flokksins og léleg mæting.

Það eru fleiri sárir, einkum forystumenn stjórnarflokkanna eftir allt erfiðið í ríkisstjórn. Það verður ekki véfengt að ríkisstjórnin hefur staðið sig mjög afburða vel þessi 4 ár og hvergi á byggðu bóli hvorki fyrr á Íslandi eða í öðrum löndum við álíka aðstæður hagur láglaunafólks verið varinn með viðlíka hætti.

Það er greinilega mikill sársauki í Samfylkingunni með þeirra fylgi og foringi þeirra hefur átt erfitt með að samfylkja sínu fólki. Eina hættan nú er sú, að Samf.  Fari nú út í ótímabær kosningaloforð sem örðugt verður að standa við.

Það sama má segja um VG, þar hefur beinlínis orðið klofningur. Landsbyggðafram-sóknarmennirnir sem gengu í flokkinn á sínum tíma til að berjast fyrir  sérhags-munum  bændastéttarinnar á ýmsan hátt eru farnir.

Barátta þeirra sem var greinilega oft í andstöðu við hagsmuni launamanna  urðu undir. Þetta fólk hefur farið í hefndaraðgerðir með gagnframboðum sem beinist eingöngu að því markmiði að skaða VG í þessum kosningunum sem allra mest.

Til þessa hafa kosningamál VG verið heiðarleg án yfirboða þ.e.a.s. með hófsemd og engu lofað sem ekki er hægt að framkvæma með varfærni. Þar er lögð áhersla á velferð láglaunafólks og greinilegt að sjónarmið launafólks hafa fengið meira vægi enn áður. Greinilegt er að þar er ný kynslóð komin á kreik undir forystu Katrínar Jakopsdóttur, með nýja hugsun og ný vinnubrögð. Eldri kynslóðin hefur látið undan.

Nú eru að koma fram ný framboð og er líklegt að tvö þeirra nái fólki á þing. Þessi framboð taka örugglega fylgi frá VG enda margar áherslur þær sömu.

Það er ljóst, að á Alþingi eiga eftir að verða miklar viðhorfsbreytingar meðal þingmanna með tilkomu þessara nýju flokka. Framsókn eða Sjálfstæðisflokkur neyðast til þess að láta af stórkarlalegu pólitíkinni sinni, vegna þess að allar líkur eru á að næsta ríkisstjórn verði þriggja flokka stjórn með aðild nýrra viðhorfa í vinnubrögðum. 

Framsókn ánægð - sjálfstæðismenn brýna vopnin

Engin hefur áhuga á láglaunafólkinu

 

• Þetta er rétt hjá Gylfa Arnbjörnssyni og reyndar hefur áhugann skort hjá ASÍ einnig.
  .
• Það voru mikil áföll 1998 þegar félagslega íbúðakerfið var aflagt sem kostur fyrir venjulegt láglaunafólk í fullri vinnu sem dregur fram lífið á launum sem eru við fátækramörk.
  .
• Ákvörðun sem fór að bíta alvarlega 2002 samkvæmt gögnum frá ASÍ.  Síðan hefur þessi samfélagshópur búið við alvarlegan greiðsluvanda.

 

Undanfarin ár hafa stéttarfélög iðnaðarmanna í byggingariðnaði haldið allri umræðu ASÍ um kjarmál í fullkominni gíslingu. Þessi stærstu hagsmunasamtök launamanna á íslandi hélt uppi stanslausri umræðum og kröfum um meiri virkjannaframkvæmda  sem hefði skuldsett þjóðina enn frekar,  er hefði fyrst og fremst lent á taxtafólkinu í landinu að greiða með hækkuðum sköttum. 

Þessi krafa var um að halda uppi markaðslaunum byggingariðnaðarmanna sem voru þá þegar nær helmingi of margir í landinu.

 

En á hagsmunum ófaglærðra láglaunamanna hafði enginn áhuga á. Staðan er sú, að nær helmingur félagsmanna í Eflingu stéttarfélags býr í ótryggu leiguhúsnæði hér á Reykjavíkusvæðinu.

ASÍ hékk algjörlega í afturenda samtaka atvinnurekenda með þessar kröfur. Við íslendingar getum hrósað happi yfir því að ríkisstjórnin lét ekki undan þessum hörðu kröfum og fíkillinn,  íslenska hagkerfið hefði orðið enn sýktara enn það hefur verið undanfarna áratugi.

Síðan við hrunið, var það hálaunað háskólagengið millistéttafólk sem gersamlega yfirtók um ræðuna vegna skellsins sem varð í húsnæðismálum, þeim tókst þetta með stofnun hagsmunasamtaka sem hafði þekkingu og færni til að heltaka stjórnmálaflokkanna í þessari umræðu.

Í marga mánuði hafa síðan öll framboð og verðandi framboð keppst við að útfæra lausnir þessa fólks sem er vissulega í skuldavanda sem það setti sig sjálft í en enginn hefur áhuga á gríðarlegum vanda láglaunafólks. Enda er það háskólagengið fólk sem ræður allri umræðu fjölmiðlanna og ræður einnig allri umræðu stjórnmálaflokkanna og almennt eru ófaglærðir láglaunamenn hvergi  í framboði í líklegum þingsætasætum á framboðslistum.  

Það er rétt sem Gylfi segir, að besta hjálpin við skuldsett heimili láglaunafólks er aukin kaupmáttur. Einnig aukin atvinna í gjaldeyrisskapandi atvinnugreinum.

Ekkert vantar á dekrið við stúdenta Byggja 95 íbúðir fyrir stúdenta  sem eru félagslegar leiguíbúðir,  en engar félagslegar íbúðir ætlaðar fyrir ófaglært láglaunafólk síðan 1998.  

Gylfi: Lágtekjufólk fær enga aðstoð