Það var ógleymanleg stund í sjónvarpsfréttum 2009

 

• Þegar forsætisráðherra svía og þá verandi formaður sænska íhaldsflokksins hratt Bjarna Benediktssyn frá sér eins og hverjum öðrum óþverra, er hann reyndi að ávarpa hann. Bjarni byrjaði mál sitt á skandinavísku og las upp af blaði er ruglaðist í ríminu og hrökk í íslenskuna.
• 
  
• Þetta var þegar Bjarni Benediktssn ætlaði að sýna hinni íslensku þjóð í hversu miklum metum hann og Sjálfstæðisflokkurinn væri á Norðurlöndum.

 

Á sama hátt verður orðræða Illuga tæpast tekin alvarlega eftir vinnubrögð og raunveruleg bolabrögð hans á Alþingi eftir að hann kom þar inn eftir hléið. Mál Illuga hefur enn ekki verið tekið fyrir af sérstökum saksóknara. Kanski sleppur hann vegna þess að það er svo mikið annríki hjá saksóknaranum.

E.t.v. beitir Sjálfstæðisflokkurinn sér fyrir því, að embætti sérstaks saksóknara verði aflagt hið bráðasta. Þessum flokki hentar hægfarakerfið ágætlega og einnig þeim aðilum sem halda þessum flokki á floti fjárhagslega.

Það er fullkomlega eðlilegt að fráfarandi ríkisstjórn léti ekki aðila eins og AGS kúga sig í almennar íhaldsaðgerðir, samtök atvinnurekenda reyndu að ræna völdum með svonefndum „Stöðugleikasáttmála“ .

ASÍ er eru því miður alvarlega klofin samtök og atvinnurekendur eiga þar veruleg ítök í samtímanum. Byggingageirinn vildi fá stórframkvæmdir sem hefðu gengið gegn stefnu stjórnarflokkanna og gegn hagsmunum láglaunafólks í landinu. Ekki síst gegn getu ríkissjóðs til að kosta framkvæmdir í þágu erlendra t.d. álvera.

Núverandi ríkisstjórn lét það ekki eftir sér, að varpa vandamálinu algjörlega á herðar launamanna eins og Sjálfstæðisflokkurinn hefur alltaf gert við slíkar aðstæður. Núverandi kreppa er ekki fyrsta kreppan sem íslenskr launamenn hafa upplifað. Þær hafa verið á ca. 10 ára fresti.

Bara svo rifjuð sé upp kreppan á 7. áratugnum. Enn erum við launamenn að borga lífeyrissjóðaskattinn sem ríkisstjórn Bjarna Benediktsson (eldri) lagði bara á launamenn í landinu.

Sú aðgerð er mesta lífskjaraskerðing sem íslenskir launamenn hafa þurft að bera. Raunar allar götur frá 1. janúar 1970. Nú er þessi flati skattur frá 14,5% öllum launamanna í landinu. Þetta var gert þrátt fyrir árlegar stór gengisfellingar, jafnvel árið yfir 100%.

 

• En sumir vinir Illuga einkum í útgerð þurfa ekki að greiða slík gjöld og sleppa raunar einnig við að greiða útsvör til sveitarfélaganna og greiða sáralítinn tekjuskatt eða 20% af nettótekjum á meðan launamenn greiða sína skatta af fullum brúttólaunum. Þ.e.a.s. greiða skatta af þeim tekjum sem fara í skattagreiðslur m.a.
• Hann er greinilega á þeirri skoðun, að fella eigi úr gildi lög Sjálfstæðisklokksins um gjaldeyrishöft með ákomnum viðbótum hið snarasta. Með tilheyrandi gegnisfellingu og lífskjaraskerðingu. Fyrir slíkri kollsteypu hafa flokksmenn Illuga talað og sérstaklega margir fjárhagslegir stuðningsaðilar flokksin.

 

Skynsamari en Steingrímur telur

Lýgin er ævagömul tækni

•  Hún hefur lengi verið notuð til að fleyta mönnum inn á Alþingi. Það þarf ekki að leita langt til að finna slíkar kúnstir og ómerkilegan áróður.
• Kúnstin er  ljúga að kjósendum fyrir kosningar til að fá kosningu. 

  

• Síðan er það kúnstin að ljúga sig frá lýginni með því koma með ódýra lýgi eins og Sigmundur Davíð reynir að gera nú. 
  .
• Með því að reyna að segja kjósendum sínum að ástandið sé miklu verra heldur en Framsóknarflokkurinn vissi um. 

Auðvitað vissu oddvitar allra flokka á Alþingi allt um stöðu ríkissjóðs og vissu einnig um kröfur kröfuhafa bankanna og vissu einnig um sameiginlegar og þver pólitískar samþykktir um hvernig ætti að losa um svo nefnda snjóhengju. Þeir vissu líka allt um skuldir ríkissjóðs.

Kjósendur hefðu átt að vita, að Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur leyndu því fyrir þjóðinni fyrir kosningar 2007, að þjóðin stæði á barmi gjaldþrots. Stjórnar-flokkarnir nú sögðu frá miklum skuldum ríkissjóðs sem þarf að greiða á næstu árum og voru ekki með loforð sem ekki var hægt að standa við.

Nægir að nefna eina mikla skuld sem varð til vegna þess að ákveðinn aðili setti íslenska seðlabankann á hliðina. Seðlabankinn var í raun gjaldþrota og það var fyrrverandi forsætisráðherra sem var seðlabankastjóri.

Rannsóknarnefnd Alþingis sýndi fram á það, að forystumenn þessara flokka vissu allt um gjaldþrota bankakerfið í landinu fyrir þessar kosningar og vissu hver áhrifin myndu verða á almenning.

Fráfarandi ríkisstjórn hafði lækkað skatta á launafólki, þeirra skattar hafa ekki verið lægri árum saman. Mestu skattar sem launamenn hafa upplifað var undir stjórn Davíðs og Halldórs, auk þess himinhá þjónustugjöld á öllum sviðum.

Það hefur komið í ljós, að liðsmenn Sjálfstæðisflokksins eru gjörsamlega óhæfir til að stjórna efnahgsmálum og er þá sama hvort um er að ræða ríkisfjármálin eða stjórn sveitarfélaga. Þeir mæna bara á „bláu höndina“

Vandræðalegt fyrir Sigmund Davíð

Hann er dapur blessaður karlinn

Það er vissulega skiljanlegt.

Það er einnig staðreynd að félagar í Sjálfstæðisflokknum eru óvenju daprir eftir kosningarnar. En auðvitað vegna þess hversu léleg úrslitin voru fyrir flokkinn. Hrunstimpillinn verður aldrei tekinn af Sjálfstæðisflokknum hvernig sem menn reyna. 

 

Næst lélegustu kosningaúrslit flokksins eftir að hafa verandi í stjórnarandstöðu á mestu erfiðleika tímum sem þjóðin hefur kynnst á seinni tímum. Flokkurinn liggur klofinn eftir rétt eins og VG sem starfaði klofinn allt kjörtímabilið.

Léleg frammistaða, verður að segja.

Þetta með ESB er ekki stóra málið í þessum kosningum vegna þess að vitað er að þessi gamli valdaflokkur er flokkurinn sem leiðir þjóðina inn í ríkjasam-bandið alla leið. Hann kom þjóðinni inn í fordyrið þ.e.a.s. í EFTA og í EES, um leið og það verður þolanlegt fyrir útgerðina verður farið þarna inn.

Nú ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að belgja út báknið enn á ný, lækka skatta á fjárfestum, fyrirtækjaeigendum og á fyrirtækjum. En hækka skatta á láglaunafólki og hækka öll þjónustugjöld enn frekar í heilbrigðisgeiranum og í skólum landsins.

Vissulega töpuðu stjórnarflokkarnir miklu fylgi og það er vissulega afar sorglegt en sorgin er þó enn meiri í flokki  Björns bónda. En gleymum ekki þeirri staðreynd að kjósendur Sjálfstæðisflokksins höfnuðu Bjössa, hann var strikaður út af sviðinu og enginn stjórnmálamaður hefur fengið álíka útreið.

Pistill Björns Bjarnasonar

„Hin eina og sanna hrunstjórn“

Það vantar íslenskar fjárfestingar í atvinnulífið er byggja á raunverulegu fé.

 

•  Það er auðvelt að taka undir þessi orð Þorsteins 

 

 

Enda gerist það nú í fyrsta sinn um langan tíma að forsvarsmaður í samtökum atvinnurekenda talar ekki um erlendar fjárfestingar sérstaklega.

Því það er staðreynd, að það þarf að leggja áherslu á innlenda fjárfestingar umfram allt í íslensku atvinnulífi.

En það þarf einnig að leggja áherslu á það, að einkareksturinn á Íslandi sé ekki á framfærslu samfélagsins eins og verið hefur í ansi mörg ár.

Eðlilegum sköttum hafði verið aflétt af fyrirtækjunum og eigendum þeirra, m.ö.o. launamenn hafa í raun staðið undir skattatekjum samfélagsins að mestu leiti.

Það getur ekki verið markmiða að skapa starfsgrundvöll fyrir erlend stóriðju-fyrirtæki á Íslandi þannig að orkulindir þjóðarinnar skapi arð fyrir erlenda aðila og arðurinn fari þannig til útlanda.  Það vantar að skapa innlendar gjaldeyristekjur svo lækka megi erlendar skuldir þjóðarinnar.

Ekki má gleyma því, að ýmis atvinnufyrirtæki áttu stóran þátt í hruninu.

Jafnrétti verður að ríkja í skattamálum á Íslandi og einnig í vaxtakjörum 

Stórauknar fjárfestingar forsenda öflugs atvinnulífs

Verðlagsþróun er stjórnlaus á Íslandi

 

• Þetta er léleg afsökun hjá samtökum atvinnurekenda því þessi samtök eru að bera blak af smásöluversluninni í landinu sem virðast níðast á viðskiptavinum.

 

Það er staðreynd að það eru miklar hækkanir á verði margra vörutegunda bæði á innlendum landbúnaðarvörum í smásölu og á innfluttri matvöru undanfarna mánuði. Alveg án þess að það séu raunverulegar ástæður fyrir því. 

• Það sama á við um aðra verslun í landinu 

Það gengur heldur ekki alveg fyrir samtök atvinnurekenda að bera við einhverjum verðlags vísitölum. Vegna þess einfaldlega að laun í landinu fylgja ekki slíkum vísitölum því það er bannað að verðtryggja laun.

 

• Verslunin leikur lausum hala með verðlagið rétt eins og bankarnir gera einnig með vextina.

 

Öll lög um verðbreytingar snúa eingöngu að láglaunafólki, en þar eru verðtryggingar á launum bannaðar, en það launafólk sem nýtur mannréttinda er langskólagengið fólk með yfir 700 þús í mánaðarlaun. Slík laun eru meira og minna verðtryggð með einstaklingsbundnum ráðningasamningum og eða starfslaunasamningum.

Það þarf sterkari rök fyrir þeirri verðlagsþróun sem á sér stað, bæði þegar verðmæti krónunnar hefur verið að aukast í langan tíma á íslenskan mælikvarða sem verður að skila sér fljótt í verðlag og engar launabreytur hafa verið að hafa áhrif  mánuðum saman.

Smá eftirmáli:

Það er mjög mikilvægt fyrir alla verðlagsþróun á Íslandi og hagsmuni venjulegra launamanna, að þegar gengi krónunnar styrkist séu viðbrögð verslunar í landinu jafnfljót að svara með verðlækkun, eins og þegar gengi krónunnar lækkar að þá rýkur verðlag jafnan upp á augabragði.

Slík vinnubrögð hafa miklu áþreifanlegri áhrif á alla verðbólgu í landinu heldur enn þegar kaupmenn og aðrir sem versla með innfluttar vörur byrja ævinlega að láta eiginn hag ganga fyrir hag neytenda.

Slíkir aðilar búa við frjálst verðlag, slíkt frelsi er vandmeðfarið. Neytendur geta hvenær sem er gert kröfur um virkt opinbert verðlagseftirlit vegna þess að verslunin hefur misnotað frelsi sitt í áratugi. 

Nýlega hefur verið gerður fríverslunarsamningur við Kína, en slíkur samningur mun ekki lækka verðlag á Íslandi vegna þess hvernig verslunin hefur farið með frelsi sitt. Eitt er þó alveg 100% öruggt að einhverjir munu njóta hærri álagningar í % talið 

 

• Heiðarleiki skapar heilbrigt efnahagslíf. Flóð og fjara hefur þar engin áhrif 

 

Styrking krónu skilar sér í lægra verðlagi

Ekki er víst að þetta sé raunveruleiki á öllum sviðum

 

• Þá á ég við um þá nærþjónustu sem er nauðsynleg í hverja sveitarfélagi sem í fjölmennustu sveitarfélögunum virkar ansi langt frá hverjum íbúa.
  .
• Það verður eitthvað að koma í staðin sem bætir upp þessa fjarlægð sem er vissulega kostnaðarsamt einnig. 
  .
• Ekki gengur að velta þannig auknum kostnaði yfir á íbúa sveitarfélagann við að sækja sér eðlilega þjónustu og eða færa ákvörðunartöku frá fólki með meðfylgjandi afleiðingum og ábyrgðarleysi þeirra sem eru í samskiptum við hvern íbúa.

 

 

Það er tæplega hægt að bera þessi lönd saman við okkar strálbýla land. Þá væri það réttmætt í þessu samhengi, að gæta þess að allir íbúar og eða aðrir aðilar sem eru skráðir með athafnasemi í byggðarlögunum greiði hlutfallslega jafnt til sveitasjóðanna  af tekjum sínum.

Þannig er það ekki í dag, það er nærtækasta réttlætismálið og einnig nærtækasta leiðin til að styrkja stöðu sveitarfélaganna. Einnig að þeir sem nýta auðlindir í hvaða mynd sem er og tengjast landi og legu hvers sveitarfélags greiði til sveitarfélagsins fyrir þá fénýtingu sína.

En það er auðvitað nauðsynlegt að þessi mál séu í stöðugri skoðun og jafnaframt að gerðar séu tillögur um úrbætur. Það er alveg öruggt að margar þessar tillögur geta leitt til betra þjóðfélags.  

Einnig er mikilvægt að skoða vinnubrögð ríkisstofnanna sem oft eru óþarflega flókin. Þá virðist vera greinilegt að stjórnmálamenn og aðrir aðilar geta auðveldlega  spilað með kerfið.

Hægt að spara mikið

Vitleysan ríður ekki við einteyming

Það er auðvitað kostulegt að sveitarstjórnarmenn séu farnir að eyða tíma sínum í að fjalla um að færa frídaga til einkum þeir sem eru í borgarstjórn og eru  tæplega í miklum tengslum við vinnandi fólk. Þetta mál er ekki í þeirra verkahring og er einfaldlega ekki í valdi þessara aðila.

Þá er þetta ekki heldur í valdi, svo nefndra aðila vinnumarkaðarins.

Staðan er sú, að fæstir láglaunamenn eiga sumarbúðir í einhverju sumarlandinu  og því gagnast það þeim á engan hátt að færa þessa daga til og þeir njóta alveg bærilega að stytta vinnuvikurnar með þessum hætti.

Það má vel vera að þetta komi sér vel fyrir einhverja atvinnurekendur, en það er í raun og veru þá mög fáir þeirra sem hafa gagn af slíku.

Það er einnig veruleg hætta á því að slík tilfærsla á dögum verði til þess í framtíðinni að þessir dagar falli niður með kjarasamningum.

Þessir frídagar eru ekki nema 7 á hverju ári í heildina talið svo tekið sé meðal tal, þannig að það eru ekki svo margir dagar að það taki því að vera með brölt vegna þeirra. 

Opnir fyrir tilfærslu frídaga

Frjálshyggjan er söm við sig

• Öll síðustu árin undir stjórn Sjálfstæðisflokksins var það fastur liður, að boðað var til reglulegra funda fyrir karla í jólafötum. Til þessara funda boðaði gjarnan fjármálakerfið með einkabankanna í forgrunni og samtök fjárfesta ásamt samtökum atvinnurekenda á Íslandi. 

Þarna var frjálshyggan boðuð grímulaust, allt miðaði þetta að því að boða rétttrúnaðinn og jafnframt að telja þjóðinni trú um yfirburði frjálshyggjunnar umfram öll önnur sjónarmið í hagstjórn.

Jafnvel í tíð þessarar ríkisstjórnar vinstri flokkanna héldu þeir áfram trúboðinu enda auðvelt að velta kostnaðinum á herðar launamanna eins og áður innan fyrirtækjanna. Áfram voru menn handvaldir eftir hreinræktuðum trúarbrögðum sínum og boðskap hvarvetna í okkar kapitalista heimi. 

Fjárfestar hafa öll síðustu árin krafist afnáms á höftunum og um leið hafa þessir menn krafist mikillar gengisfellingar. Þeir hafa gert kröfur um, að launamenn bæru enn frekari byrðar af hruninu.

Nú stígur hér fram Friðrik Jónsson hagfræðingur með meiru í pressugrein og fellir stóra dóma um efnhagsmál Íslands. Hann gagnrýnir gjörðir ríkisstjórnar Geirs Haarde mjög alvarlega og um leið síðustu stjórn og
„segir að allt síðastliðið kjörtímabil hafi ríkt ákveðin afneitun um raunverulegt umfang þess efnahagsvanda sem við er að eiga. Það megi rekja til gjaldeyrishaftanna sem blekktu mönnum sýn og leiddu til þess að vandinn var ýmist vanræktur eða vanmetinn stórlega“.

Hans gögn eru fyrst og fremst skýrsla seðlabankans um fjármálastöðuleika. Friðrik segir að ef „sú skýrsla lesin með réttum gleraugum komi í ljós að mikill vandi blasir við og að í raun séu jákvæðir punktar hennar „lítið annað en sjálfsblekking“. 

 

 

Hann segir jafnframt að stefna Framsóknarflokksins séu sjónhverfingar því „jafnvel þó allar krónueignir erlendra kröfuhafa yrðu afskrifaðar og lengt yrði þeim erlendu lánum sem um er rætt, þá dugar það hvergi nærri til“.

Hann gagnrýnir það, að snjóhengju málið skuli hafa verið látið bíða og lögin um höftin hafi í upphafi verið mjög götótt er leiddi af sér „ofmat á þeim efnahagsárangri sem menn töldu sig vera að ná, og vanmat á þeim stórkostlega vanda sem settur var í sviga.“

Friðrik vitnar til orða seðlabankastjóra í skýrslunni um skuldabréf Landsbankans og þær skuldbindingar sem í þeim felast. Hann segir það hreint út að þetta þýði að „Landsbankinn er í reynd ógjaldfær“ og í raun í sömu stöðu og forveri hans í aðdraganda hrunsins 2008. Í því ljósi segir Friðrik ágætt að hafa í huga að neyðarlögin eru enn í fullu gildi.

Ríkið og þáverandi stjórnendur nýja Landsbankans sömdu af sér þegar samið var við þrotabú gamla Landsbankans. Í ljósi orða Seðlabankastjóra um þörfina á endursamningum er eðlilegt að spyrja hvar varnaglarnir og fyrirvararnir voru í samningunum? M.v. niðurstöðuna varðandi viðbótarskuldabréfið þá virðast þeir allir hafa verið í þágu kröfuhafa.

Friðrik segir að beinast liggi við að fella þurfi gengið hraustlega til að ná því niður á sjálfbæran grunn, svo hægt sé að afnema höftin. Þetta þýði vissulega kjararýrnun sem nemur falli gengisins, en laun muni hækka að nýju um leið og viðsnúningur verður í hagkerfinu í kjölfar leiðréttingar þess.

En hann veit auðvitað að það munu ekki öll laun hækka aftur heldur aðeins þau sem kalla má markaðslaun og hálaunamenn einir búa við. 

Áður en til þessa kemur þurfa stjórnvöld að afnema vísitölu neysluverðs, tímabundið að minnsta kosti, svo ekki verði frekari stökkbreyting lána. Í þessu gæti falist nokkurs konar skuldaleiðrétting. Segir Friðrik.
Reyndar má segja sem svo að með frystingu vísitölu, gengisfellingu og almennum launahækkunum sem komi að einhverju leyti til móts við gengisfellingu og verðbólguskot verði náð markmiðum almennrar skuldaleiðréttingar verðtryggðra lána án frekari aðgerða. 

Þessi pistill segir auðvitað allt um viðhorf þessa manns sem er einskonar framlenging á frjálshyggju-hugmyndum hægri stjórnanna. 

Aðgerðir eins og hann boðar munu fyrst og fremst bitna á láglaunafólki, m.ö.o. fólki sem býr í leigu-húsnæði og er algjörlega óvarið. Þetta kallar á gríðarlega vaxtahækkun. 

Hugmyndir sem þessar munu einnig slá hugmyndir Framsóknarflokks um niðurfellingu skulda út af borðinu. Enda engin innistæða fyrir slíkum aðgerðum og ekki heldur sérstökum skattalækkunum.

Verstu spár um raunástand íslenska hagkerfisins nærri lagi - Efnahagsbatinn ofmetinn

eyjan.pressan.is

„Ef eitthvað verður æ skýrar og liggur ljósar fyrir þá er það að því miður eru 

Ræða einföldun á skattkerfinu

Auðvelda leiðin valin, en svo virðist við fyrstu sýn

Stjórnarmyndunarviðræður Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar og Bjarna Benediktssonar halda áfram í dag en þær hófust í gær og stóðu yfir fram á kvöld og tilhugalífið blómstrar eins og sjá má á þessari mynd. Viðræðurnar ganga væntanlega vel enda tveir nauðalíkir flokkar að talast við.

 

Það er samt rétt sem Katrín Jakopsdóttir sagði og er vert alvarlegrar skoðunar. Að ríkisstjórn þessara tveggja flokka við núverandi aðstæður hefur tæplega nógu breiða skýrskotun þegar fer að gefa á bátinn í því sjólagi sem fyrirséð er.

Greinilegt er að Katrín er vaxandi stjórnmálamaður og var sá eini í kosningabaráttunni sem ekki kom fram á sviðið með óábyrg og óyfirstíganleg kosningaloforð. 

Það er ljóst að Sigmundur Davíð hefur valið sér auðveldu leiðina.

Þótt bæði Bjarni Benediktsson og Sjálfstæðisflokkurinn sé í mjög þröngri stöðu og greinilegt virðist vera að Sigmundur Davíð reyni að nýta sér þá stöðu út í ystu æsar , að þá eru stráksleg ummæli Össurar honum ekki sæmandi jafnvel þótt það sé  allt hárétt ,er hann segir eftirfarandi:

„Stjórnarmyndunarviðræðurnar hófust formlega í gærmorgun og segir Össur á Eyjunni að nú þegar hafi Sjálfstæðisflokkurinn látið undan kröfum Framsóknar í einu og öllu. Össur vísar þarna í yfirlýsingu Sigmundar Davíðs þar sem sagði að viðræðurnar færu fram á grundvelli kosningamála Framsóknar. Slík yfirlýsing hafi ekki verið gefin nema með samþykki Bjarna Benediktssonar. Þá hafi Bjarni sagt að hann sæi ekki nokkurt mál sem valdið gæti vandkvæðum milli flokkanna auk þess sem hann sækist ekkert sérstaklega eftir stól forsætisráðherra.

Honum [Sigmundi Davíð] hefur tekist meistaralega að bryðja svo taugakerfi Sjálfstæðisflokksins að hann minnir helst á borðtusku í höndum hans í upphafi viðræðna um nýja ríkisstjórn. Þetta hefur engum öðrum tekist – ef frá er talinn ritstjóri Morgunblaðsins.

Össur segir að á hrárri íslensku þýði þetta að gegn því að komast í ríkisstjórn og forða sér frá innbyrðis uppgjöri sem ella hefði beðið flokksins séu Sjálfstæðismenn bæði búnir að gefa frá sér forsætisráðherrastólinn og fallast á skuldalækkunarhugmyndir Framsóknar – án baráttu.

Samþykki Bjarna á að mynda ríkisstjórn á grundvelli Framsóknarleiðarinnar í skuldamálum er sérstaklega sögulegt í ljósi þess að í nýliðinni kosningabaráttu stóðu Sjálfstæðismenn í röðum til að útskýra fyrir þjóðinni hvernig þær myndu slá stoðum undan efnahag Íslands.

Blogg Össurar Skarphéðinssonar.

Oft er gott að spara gífuryrðin sérstaklega eftir skammarleg vinnubrögð hægri flokkanna á Alþingi síðustu fjögur árin. Það er óþarft að detta ofan í sama sandkassann.

Viðræðurnar halda áfram í dag

Íslenskir ráðamenn styðja við þrældóm í Kína

• Frans I páfi fordæmdi gróðaöflin 1. maí
• 
  
• 410 dánir, 2500 slasaðir og 140 manna er saknað.

• Sem víla ekkert fyrir „sér í ágirndinni, og létu fólk þræla í sveita síns andlits fyrir smánarlaun í þróunarríkjum. 
• Páfi sagðist ekki geta orða bundist yfir skelfilegum fréttum af mannskæðu slysi í fataverksmiðju í Bangladess.
• 
  
• Hefði honum brugðið illa þegar honum var sagt að verkafólk í verksmiðjunni hefði aðeins haft jafnvirði 38 evra, um 5.800 króna, í mánaðarlaun.
• 
  
• Þetta væri ekkert annað en arðrán og þrælahald“.
  .
• Verkalýðsforingjar víða í Evrópu fordæmdu þessa hluti einnig en íslenskir forystumenn verkalýðsins sögðu ekki eitt einasta orð um þessa hörmung.

Hvað sem segja má forljótt um ESB fengu íslenskir launamenn vinnuverndarlögin frá þessu ríkjasambandi er Íslandi var troðið í EFTA sem útibú frá ESB samningum. Fyrir 40 - 50 árum voru aðstæður á íslenskum vinnustöðum oft skelfilegar,  vinnuslys tíð ásmt atvinnusjúkdómum. Inn í EFTA var farið vegna  vegna hagsmuna útvegsmanna sem vildu tollalækkanir á fisk fluttan til Evrópu.

Hagsmunum þúsunda launamanna á Íslandi var fórnað fyrir hagsmuni þessara aðila sem þó voru undanþegnir öllum reglum ríkjabandalagsins rétt eins og landbúnaðurinn einnig.

Í dag eru þúsundir starfa sem voru á Íslandi í blómlegum iðnaði flutt til margra landa í Asíu og fríverslunarsamningur inn sem Össur stóð fyrir á dögunum mun ekki bæta hag íslenskra launamanna. Hann eykur á flutning starfa frá Íslandi til Kína, sem starfar við svipaðar aðstæður og eru í Banglades. Er starfa við aðstæður sem eru í engu betri en í Dakka.

Á Íslandi er í fjölmiðlum flestar vikur fólki hampað sem vinnur við eitthvað sem kallað er hönnun í þessum umfjöllunum og vörurnar sem þetta fólk hannar er síðan framleitt í þessum löndum ásamt Kína.

Síðan er varan flutt hingað eða annað og kölluð íslensk vara. Það er föst venja í frjálsri samkeppni frjálshyggjunnar að selja þessa vöru á hæsta mögulega verði á markaði. Það eru draugasögur að halda það, að þetta lækki vöruverð á Íslandi. 

Þessi samningur sem Össur og forsetinn standa að, er til skammar. 

Páfi fordæmir þrælkun

www.ruv.is

Frans I páfi fordæmdi í gær gróðaöfl sem ekkert víluðu fyrir sér í ágirndinni, og létu fólk þræla í sveita síns andlits fyrir smánarlaun í þróunarríkjum. Páfi sagðist 

Snúa aftur til starfa í verksmiðjunum