Kröfuhafar halda Grikkjum í gíslingu

• En kröfuhafar hafa einnig haldið íslensku þjóðinni í gíslingu rétt eins og í Grikklandi og voru það frjálshyggjustjórnvöld í þessum löndum sem létu þetta gerast.

M.ö.o. hægri flokkar sem í raun voru í þjónustu við peningaöflin í þessum löndum og frjálhyggjumenn beggja megin við borðið er fleyttu síðan rjóman ofan af helstu þjóðarauðlindum landanna og settu þjóðirnar í vonlausa stöðu.

Á Íslandi hafa núverandi stjórnvöld keppst við að koma sama fyrirkomulaginu á og var fyrir hrun og árum saman. Síðasta púslið í þeim háskaleik er afnám haftanna eftir svipuðum línum og fjármagnöflin hafa viljað.

Engir stjórnmálamenn eða eigendur fyrirtækjanna eru látnir sæta ábyrgð í fullri alvöru. Það þurfti að neyða núverandi fjármálaráðherra að fá gögn svo leita mætti að skattsvikurum og ránsfeng sem þeir hafa rokið með úr landi eftir að hrunstjórnin lét þá hafa svigrúm til að hreinsa út bönkunum strax eftir hrunið.

Við erum enn með spillta stjórnmálamenn sem eru kostaðir af fjölmörgum fyrirtækjum og þeir svífast einskis þegar þeir sinna raunverulegum húsbændum sínum.

,,Kröfuhafar og lánveitendur Grikkja hafa ekki viljað sýna neinn sveigjanleika, þegar kemur að því að semja um skuldbindingar Grikkja.

Í umfjöllun Wall Street Journal í dag kemur fram að embættismenn Evrópusambandsins hafi fundað um stöðu mála í Lúxemborg, og sett frekari þrýsting á grísk stjórnvöld um að semja við kröfuhafa landsins á grunni áætlunar sem samþykkt var árið 2012, en heildarstærð þess lánapakka er um 240 milljarðar evra".(Kjarninn)

Staðan er vissulega miklu erfiðari í Grikklandi heldur en hjá okkur á skerinu. En hræfuglarnir með stuðningi fjársterkustu þjóða í Evrópu ætlast til þess að sauðsvartur og bláfátækur almenningur í Grikklandi endurgreiði skuldir fyrirtækja í þessu landi lýðræðisins tvöfalt en þeir sem taldir voru eigendur þeirra eru löngu horfnir með eigur þjóðarinnar.

Staðan er vissulega miklu erfiðari í Grikklandi heldur en hjá okkur á skerinu. En hræfuglarnir með stuðningi fjársterkustu þjóða í Evrópu ætlast til þess að sauðsvartur og bláfátækur almenningur í Grikklandi endurgreiði skuldir fyrirtækja í þessu landi lýðræðisins tvöfalt.

En þeir sem taldir voru eigendur þeirra eru löngu horfnir með eigur þjóðarinnar í felur og lifa þar í velystingum á góssinu. Eins og sjá má í mynd

 

Skrefi nær hruni

Tímamót, enginn friður lengur fyrir hégómaskap á Austurvelli

• Ævinlega er Guðni Jóhannesson varfær í ályktunum sínum um menn og málefni er rætt er við hann t.d. á RÚV. 

• Vissulega eru það tímamót þegar unga skólafólkið andmælir ríkisvaldinu og hégómanum á Austurvelli

En Guðni gætir þess mjög vel að gerast ekki talsmaður ákveðins rétttrúnaðar í stefnumiðum. Auðvelt er yfirleitt að vera sammála þessum sagnfræðingi vegna fagmennsku hans.

Nú er aðgæsla hans svo sterk, að hann skautar fram hjá ákveðnum staðreyndum sem nauðsynlegt er að hafa í huga.

• Hvað sem menn segja, að þá eru hörð átök í samfélaginu sem hinn orðvari Magnús Pétursson fyrrum ríkissáttasemjari orðaði svo vel á dögunum.
  *
• Það er tekist á um þjóðarauðinn og arðinn af honum.

Það er rétt, að almennt hefur almenningur viðhaft vopnahlé í þessum átökum á 17. júní flest árin, en ráðamenn þjóðarinnar hafa nánast aldrei virt slíkt vopnahlé, því nær ævinlega hafa forsetisráðherrar á hverjum tíma notað þennan ræðustól á Austurvelli fyrir mjög skæðan og harðann áróður.

Núverandi forsætisráðherra er þekktur fyrir merkingar-lausan áróður og fyrir að gefa loforð í allar áttir sem ekki hefur staðið til að uppfylla. Að halda því svo fram að loforð hafi verið uppfyllt þegar svo er alls ekki.

Hávaðinn á Austurvelli beindist gegn ráðamönnum á Íslandi sem misnota það hlé sem verið hefur á þessum stað, misnota einnig þjóðsöngin í þágu eigins áróðurs.

Þær hefðir og siðir sem þarna hafa verið á leiksviðinu er orðinn falsviðburður sem er merkingalaus fyrir flesta enda hafa fáir mætt á þessa viðburði síðustu árin.

• Þá átta sig æ fleiri á þeirri staðreynd að Jón Sigurðsson var aldrei þjóðhetja allrar þjóðarinnar.
  * 
• Hann er í raun bara táknmynd fyrir yfirstéttina í landinu fyrr á árum.
  *
• Núverandi forsætisráðherra er táknmynd fyrir þau öfl í landinu sem hafa farið í bakið á venjulegu launafólki.
  *
  
• Nú ætlar hann að afnema höftin af frjálshyggju-öflunum en keyra launamenn aftur inn í höft frjálshyggjunnar og fjármagnsaflanna í landinu.

Mótmælin í gær kunna að marka tímamót

Sagnfræðingur segir að mótmælin á Austurvelli í gær kunni að marka tímamót.

 

Tiltölulega stór hópur fólks virðist ekki líta á það sem skyldu sína að virða helgi þjóðhátíðardagsins, þjóðsöngins og forsætisráðherrans.

RUV.IS

Aðgreindu ekki mótmælendur frá öðrum

Þjóðhetja yfirstéttarinnar

• Guðsdýrkun á Jóni Sigurðssyni er auðvitað yfirgengileg hjá félögum í Sjálfstæðisflokki og í Framsókn.
  *
  
• Þessir aðilar rífast gjarnan um hvorum flokknum hann myndi fylgja í nútímanum og þeir reyna gjarnan að gera þennan látna mann að guðlegri veru.
  *
• Það er reyndar þekkt fyrirbæri í báðum þessum flokkum að þeir gera foringja sína jafnan að hálfguðum

Steinunn Stefánsdóttir varaformaður Kvennréttinda-félags Íslands byrjar hátíðarræðu sína á Hrafseyri í dag 17. júní 2015 með þessum kafla eftir Indriða Einarsson.

,,Komið þið sæl og gleðilega hátíð!

Í greininni “Endurminningar um Jón Sigurðsson IV“ eftir Indriða Einarsson sem birtist í tímaritinu Skírni árið 1911 er að finna eftirfarandi frásögn af kvöldstund sem Indriði átti með þeim hjónum, Jóni Sigurðssyni og Ingibjörgu Einarsdóttur:

Eitt sunnudagskvöld var eg úti hjá þeim hjónum og hafði lesið nýlega rit Stuarts Mills um kúgun kvenna. Eg fór að tala um skoðanir Stuart Mills á málinu, og áleit þær óhrekjandi.

Forseti var á líkri skoðun og flestir stjórnmálamenn voru þá, og var heldur á móti kvenréttindum.

Frú Ingibjörg sat í hægindastólnum sínum og var búin að breiða yfir búrið, sem páfagaukurinn hennar var í, og kom til liðs við mig. Allir vita að pólitík er ekki aðeins ástæður fyrir málinu heldur einnig lunderni til að halda því til streitu.

Frúin lagði til lundernið, en eg hefi líklega komið með eitthvað af ástæðunum. Þegar hún var búin að segja eitthvað af því helzta, sem henni fanst þurfa að segja, þá hélt Forseti – sem aldrei vildi víkja – undan og sagði: „Það er ómögulegt að dispútera við yður þegar þér hafið fengið konuna mína með yður.

Þarna er dregin upp skemmtileg og einnig áhugaverð mynd af manni dagsins, þjóðhetjunni Jóni Sigurðssyni, sem var auðvitað bara mannlegur eins og við hin, og að einhverju leyti íhaldssamur þó að hann hafi að flestu leyti verið afar framsýnn".

Ég dreg þetta fram vegna þess að í dag er 17. júní og ég hef lengi dregið það í efa að Jón Sigurðsson hafi verið forseti allrar þjóðarinnar. A.m.k. hafði hann engan áhuga fyrir réttindum og kjörum stéttlausa fólksins á Íslandi.

Sem var vinnufólkið á íslenskum sveitabæjum sem voru í raun bara þrælar.

Þetta er sérlega eftirtektarvert þar sem var lifandi umræða um stöðu fátæks fólks í Kaupmannahöfn um hans daga í borginni og réttindaleysi alls almennings í Danmörku og þar með á Íslandi.

En slík viððhorf hentuðu auðvitað ekki pólitískum hagsmunum Jóns

Mótmælendur hafi skemmt fyrir

Það eru örugglega skiptar skoðanir um hver sýnir hroka

• Hvort það eru alhörðustu blástakkarnir með rætur í gömlum nasistahreyfingum eða ungt menntafólk, sem sættir sig ekki við þann valdhroka sem félagar Bjössa er gjarnt að sýna venjulegu fólki ævinlega. Breytir engu. 

 

• Það er von að sumir séu ergilegir. Því nú er svo komið fyrir fína yfirstéttar fólkinu, að það fær hvergi frið til að sýna sauðsvörtum almúganum hvað það á flott föt. Einnig hvað það er með flotta hárgreiðslu.

Allstaðar er þessi bölvaði spjaldaskríll að eyðileggja heilagar helgistundir betra fólksins. Þetta er bara öfundarfólk og aumingjar sem ekkert geta nema vælt.

Ef einhver hópur finnur hjá sér hvöt til að mótmæla einhverju sem yfirvöld sýna fólki, t.d. yfirvöld sem leyfðu sér að bjóða fólki gull og græna skóga fyrir síðustu kosningar og sviku það síðan eins og núverandi stjórnflokkar hafa svo sannarlega gert.

Það er s.s. ekkert nýtt undir sólinni það hafa flestir flokkar gert til þessa komist þeir í ríkisstjórn.

Morgunblaðið hefur einmitt nýlega bent á þá staðreynd, að samfélagsmiðlarnir sjá til þess að stjórnmálamenn komast ekki upp með það lengur að ljúga að fólki viljandi. En það er augljóst að það hefur núverandi forsætisráðherra gert. 

Það er einnig eðlilegt að slíkir aðilar velji sér stað og stund til að ná til fjöldans án þess þó að vera með skandal.

Tveir núverandi forystumenn ríkisstjórnarinnar hafa sýnt almenningi fordæmið og það hafa fyrri ráðherrar gert einnig.

Ævinlega þegar þessi ríkisstjórn kemur fram eitthvað nýtt og stórkostlegt að þeirra mati fara þeir með málið út fyrir Alþingi, t.d. í Hörpuna og eru með skrautleg glærusjóv.

Þessi almenningur getur ekki sótt aur í ríkissjóð til að kosta sýningar og verður því að koma sínum sjónarmiðum til skila án þess að það kosti peninga. 

Ætli maður megi vera á röndóttum sokkum á Austurvelli á 17. júní.

„Til marks um forkastanlegan hroka“

Kjósendur Sigmundar Davíðs, púa á forsætisráðherrann í dag.

• Enn eitt árið heldur ríkjandi forsætisráðherra áróðursræðu á Austurvelli á afmælisdegi Jóns  Sigurðssonar.
  *
• Dagurinn sem ráðastéttin hefur valið sem þjóðhátíðardag íslensku þjóðarinnar.

Við höfum lært af skólabókum að Jón Sigurðsson sé þjóðhetja þjóðarinnar. En þjóðhetja hverra? 

Eitt er víst að hann var ekki þjóðhetja stéttlausa fólksins á Íslandi. Réttindalausa fólksins sem voru þrælar á íslenskum sveitabæjum. 

Jón sem dvaldi langdvölum í Kaupmannahöfn þar sem var í gangi lifandi umræða á hans tíð um hörmungar fátækra í borginni og um réttleysi þeirra hvervetna í danska konungsveldinu og á Íslandi einnig.

Málsmetandi fólk í Danmörku krafðist úrbóta fyrir þetta fólk, en Jón lét sem þetta fólk væri ekki til og ekki sinnti hann íslendingum í rasphúsinu. 

Það hentaði auðvitað ekki pólitískum hagsmunum Jóns Sigurðssonar enda var hann fulltrúi fyrir yfirstéttina á Íslandi í lifanda lífi og er enn þjóðhetja þeirrar stéttar.

Þótt fjöldi ungs fólks komi þennan dag á Austurvöll og púi á ráðmenn þjóðarinnar sem í krafti tæplega 51% meirihluta í síðustu kosningum hefur með ofstopa ráðist á kjör láglaunafólks í landinu.

Sett lög á flesta hópa launamanna nema þá sem taka þátt í spillingarleiknum með þeim og afnumið stjórnar-skrárvarin réttindi launafólks.

Þeir hafa einnig hyglað stórútgerðarmönnum og erlendum stóriðjueigendum á kostnað launafólks.

Á Alþingi hefur mátt í vetur sjá með óvenjuskýrum hætti hvernig ýmsir þingmenn vinna fyrir áðurnefnda kostunaraðila sína. 

Fólk sem hefur greinlega selt sálu sína í hendur slíkra aðila. Fólki sem er greinilega sama um hag þjóðarinnar.

• Mörgæsaklædda fólkið sem mætir á Austurvöll fyrir kl 11:00, 17. júní ár hvert eru ekki varðmenn fyrir lýðræði á Íslandi. Heldur hið gagnstæða. 

Í morgun mætti þarna fólk sem lét fína fólkið vita, að það þessi sauðsvarti almúgi krefðist þess að í landinu verði lýðræði.

Þessi krafa hefur nákvæmlega ekkert með kristni að gera, en Jesú var hinn fyrsti sem vita er um að hafi gert kröfur um réttlæti fyrir alla.

Þetta sauðsvarta fólk ber örugglega bjartara trúarþel í brjósti og eru kristnari enn einstaklingar sem segjast kristnir og eru í valdastétt.

Jesú lifði í miklu og grimmu kúgunarsamfélagi þar sem voru eftirlitsmenn á hvervetna að gæta þess að allir virtu reglur gyðingatrúar valdastéttarinnar í Palestínu.

Það voru ekki trúarbrögð almennings þar í landi heldur gamallar yfirstéttar sem er af sögunni þekktir fyrir hina mestu grimmd sem sögur fara af. Enn er grimmdin fyrirferðarmikil í ráðamönnum gyðingatrúarinnar þar í landi

Rétt er að taka það fram, að ég eins og aðrir krakkar sem ólumst upp Þingholtunum og allt í kringum Austurvöll sem var daglegt leiksvæði okkar. Seldum auðvitað merki fyrir 17.ann til að heiðra Jón forseta.

En frá líklega 6 ára aldri hef ég ekki komið á Austurvöll 17. júní og hef ekki hug á að breyta þeim vana úr þessu enda kominn í úreldingu og á eftirlaun fyrir löngu.

Tívolíið var miklu áhugaverðara þennan dag fyrir og um 1950

Púað á Sigmund Davíð

Það er rétt, samfélagsmiðlar hafa breytt stjórnmálunum

• Breytingarnar eiga eftir að verða miklu meiri en nú er, allt vegna tilkomu samfélagsmiðlanna. 

Nú komast stjórnmálamenn ekki upp með að segja almenningi ósatt, eins og hægt var á fyrri árum. Jafnvel fyrir yfir hrun komust stjórnmálamenn upp með lýgina, en ekki lengur. 

Í hugum mjög margra er 17. júni nánast heilagur dagur vegna þess að hann er fæðingadagur Jóns Sigurðssonar. Hann er kallaður þjóðhetja íslensku þjóðarinnar. 

En síðan spyr maður:

• Þjóðhöfðingi hverra er Jón Sigurðsson? Jú, auðvitað yfirstéttarinnar sem valdi hann dauðan til þessa hlutverks.
  *
• Jón Sigurðsson var aldrei talsmaður íslenskra öreiga. Hann lét sem hann sæi ekki þá stéttlausu á Íslandi.

Á þeim tímum sem þessi maður bjó í Kaupmannahöfn var mikil umræða um þá fátæku sem lifðu engu sældarlífi í borginni. Félagslega þenkjandi fólk bar uppi umræðu um að huga yrði að hag þeirra stéttlausu í Danmörku.

Það hefur auðvitað ekki hentað vinsældum Jóns meðal heldra fólks á Íslandi að gerast talsmaður vinnumanna í sveitum og eða hornkarla - og kerlinga á Íslandi.

Jón hefur aldrei verið þjóðhetja alþýðunnar á Íslandi.

Vert er að benda á þessar mikilvægu og merkilegu upp-lýsingar Dúnu Kristmundsdóttur um áhugaleysi á stöðu karla fyrir rúmum hundrað árum.

Hún sagði frá þessu í morgunútvarpinu og er með kenningar um hvers vegna staða þessara karla var svona veik.

Af því á morgun er 17. júní er vert að vekja athygli á skoðunum Dúnu um stöðu vinnumanna í sveitum. Hún segir að 40% karla á Íslandi hafi fengið kosningarétt 1915 rétt eins og konur við 25 ára aldur. Enginn hefur áhuga á þeim vinkli.

Hver voru viðhorf Jóns Sigurðssonar í réttindamálum sauðsvartra á Íslandi? Því er auðsvarað, þau voru engin.

Þöggun og áhugaleysi á réttindum karla

Það ríkti þöggun og áhugaleysi í kringum þann hóp íslenskra karla sem fékk kosningarétt á sama tíma og íslenskar konur fyrir einni öld, árið 1915.

Þetta kemur fram í rannsóknum Sigríðar Dúnu Kristmundsdóttur doktors í mannfræði við Háskóla...

RUV.IS

„Samfélagsmiðlar hafa breytt mótmælum“

´Höft

• Þessa daganna eru stjórnmálamenn sem standa að baki ríkisstjórninni að kynna fyrir þingheimi mjög fínar tillögur um losun hafta.
  *
• Það er sama hvar í flokki menn standa á Alþingi, allir telja þeir sig sjá eigin fingraför á þessum tillögum.

Í sveitinni í gamla daga var maður látinn læra að setja höft á hross og þurfti að vanda mjög til verka svo þau rifu ekki af sér höftin fljótlega.

En höftin voru einmitt notuð til að takmarka getu strokuhrossa til athafna. Einnig voru kýr heftar þegar þær voru mjólkaðar. Var það einkum svo þær stæðu kyrrar þega mjaltir fóru fram.

En höftin sem ríkisvaldið setti á þjóðina í október 2006 voru til að hefta frjálshyggjumenn og fyrirtæki þeirra. Svo þessir aðilar sköðuðu ekki almenning meira enn orðið var á þessum tíma. En þeir fengu samt nokkura vikna ráðrúm til að tæma bankanna.

Þetta voru varnir fyrir launafólk í landinu sem þá þegar voru skertir launalega og eignarlega. M.ö.o. höft á kapitalið.

Ríkisvaldið hafði keyrt þjóðarskútuna í strand og hafði í raun gleymt þjóðinni í dansinum og hrun var þá þegar staðreynd.

Hægri stjórnin setti ekki höftin á vegna elsku í garð launafólks, nei hún hún neyddist til að sýnast fyrir augunum á þjóðarleiðtogum í Evrópu. Ísland var komið á hnén eina ferðina enn og vantaði neyðar aðstoð.

Á þessum tímum voru launamenn búnir að vera í gríðarlegum höftum frjálshyggjumanna sem höfðu haft ríkisvaldið í höndum sér frá 1991 er Davíð Oddsson komst til valda sem forsætisráðherra Íslands. Þetta var frjálshyggjustjórn og argasta hægri stjórn.

Hans ríkisstjórnir eyddu öllum vörnum launafólks sem settar höfðu verið upp í gegnum tíðina eftir baráttu verkalýðshreyfingarinnar í áratugi, til að vernda almenning í landinu fyrir græðgi peninga aflanna er birtust í frjálshyggjunni.

Frjálshyggjumönnum var gefið óheft frelsi til athafna. Þeir voru að sjálfsögðu snöggir að fénýta eigur þjóðarinnar sér til heilla, í boði ríkisstjórna Davíðs Oddssonar.

Nú stendur til að losa um höftin á frjálshyggjunni og allir ráðamenn þjóðarinnar eru yfir sig glaðir.

En launamenn bíða stjarfir og vona allt hið besta um að eitthvað af höftunum verði áfram við lýði.

En ljóst er, að nú verða launamenn settir í ný höft frjálshyggjunnar sem verða fastar hnýtt en þau gömlu, enda verður að herða viðbrögðin við óæskilegum kröfum almennings um betri kjör og um eðlilegra frelsi til að hafa áhrif á eigið samfélag og að sauðsvartur almúgurinn fái eðlilegan arð af auðlindum þjóðarinnar.

Launamenn hafa verið að sjá ýmis sýnishorn af þeirri tilveru sem þeir geta vænst að verði viðverandi haldi frjálshyggjan völdum næstu árin.

„Þurfum fleiri hraðahindranir“

Okur verðhækkanir

• Þetta eru auðvitað fullkomlega óeðlilegir viðskiptahættir

Þessar verðhækkanir sem syndar eru á þessari töflu hér í fréttinni eru miklu meiri en launahækkanir einar gefa tilefni til.

Enginn segir eitt einasta orð við því þegar atvinnu-rekendur hækka vöruverð langt umfram þau áhrif kjarasamningar sem gefa tilefni til. Eins og ég segi, íslenskir atvinnurekendur eru óhæfir.

Á síðasta ári var samið um 2,8% launahækkun en vöruverð hækkaði margfalt. Jafnframt má sjá á þessari töflu, að jafnvel þótt laun hefðu verið lækkuð hefði vöruverð samt hækkað.  

Kostnaðarhlutfall launa í þessum fyrirtækjum er að jafnaði innan við fjórðung af kostnaði eða um innan við 25%. 

Laun hafa enn ekki hækkað um einhver 25% með síðustu samningum eins og halda mætti af hækkun ,,Tradex“ á sínum vörum. Það á vörum sem voru framleiddar eða keyptar til landsins fyrir gerð samninganna.

Það er ekki einu sinni búið að samþykkja samninganna, þessar vörur  hafa   enn  ekki tekið á sig áhrif vegna kjarasamninganna sem gerðir voru fyrir nokkrum dögum

 

Segja kjarasamningana hafa áhrif á verðlag

Það er satt, þjóðníðingar eru þeir svo sannarlega

• Bjarni Torfason, yfirlæknir á hjarta- og lungnaskurðdeild, var læknirinn sem mætti um miðja laugardagsnótt til að bjarga lífi mínu fyrir 40 mánuðum.
• Hann ásamt fleiri læknum og frábæru hjúkrunarliði á hjartadeild komu mér til lífs á ný ásamt sjúkraliðum hjartadeildarinnar.

Ég varð sem kallað er hjartastopp, bifvélavirki hélt hjartanu gangandi er mér sagt. Ég vaknaði til lífsins á skurðstofu Borgarspítalans, þaðan fluttur í þræðingu á Landspítala.

Í bítið að sunnudagsmorgni var ég skorinn og settar í mig þrjár nýjar æðar. Þetta tók allt langan tíma. Sagt hefur verið við mig, að ég hafi sloppið vel. Því margir sem hafa svipaða reynslu og ég eru meira og minna lamaðir hafi þeir haldið lífi

Eins og Jónas endurhæfingarlæknir á Reykjalundi sagði, þið eigið val um hvort þið kallið ykkur hjartasjúklinga eða menn með hjartasjúkdóm.

Síðan hef ég verið í höndum á sjúkraþjálfurum tvo daga í viku, auk þess sem gerð er krafa um miklu meiri hreyfingu. Allt til að halda líftórunni.

Það er hörkuvinna að halda sér lifandi og ég sem hélt að það yrði allt svo rólegt og þægilegt þegar maður væri kominn á eftirlaun.

Að tveimur árum liðnum var búið að upplýsa mig um að ég væri með verulega mikla skemmd í hjartanu og að ég hefði orðið fyrir vægu heilablóðfalli. Þ.e.a.s. með blóðtappa þarna í höfuðstöðvunum.

• Alla sökina á þessum hamförum gegn hjúkrunafræðingum og félögum í BHM er hjá ríkisstjórn Íslands. Er lætur samtök atvinnurekenda stjórna kjaramálum opinberra starfsmanna. ASÍ á einnig eftir að svara því, hversu stóran hlut þau eiga í þessari niðurstöðu ríkisstjórnarinnar.
  *
• Það er enginn vafi á því, að ríkisstjórnin afnemur ekki verkfallsrétt launafólks hjá ríkinu án þess m.a. að hafa til þess stuðning frá aðilum vinnumarkaðarins. (þar með einnig ASÍ)
  *
• Ekki gengur ASÍ að snúa út úr ef spurt er. Ég þekki innviði ASÍ nægilega vel til þess að vita, að fjölmargir forystumenn í þessum samtökum verkalýðsfélaga á almennum vinnumarkaði eru á þeirri skoðun, að opinberir starfsmenn eigi ekki að hafa verkfallsrétt.

Maður sem einu sinni hefur lent undir hnífnum, má eiga von á því að lenda á hjartadeildinni á ný. Sjúkdómurinn hefur ekki verið fjarlægður.

Yfirlæknir telur stöðuna grafalvarlega

Helmingur hjúkrunarfræðinga á hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítalans ætlar að segja upp störfum á morgun. Bjarni torfason, yfirlæknir deildarinnar, segir stöðuna grafalvarlega. Hann segir Landspítalann kominn í vandræði.

RUV.IS

Ástæða til að láta reyna á málsókn

Hækkun á virðisaukaskatti á landbúnaðarvörum ætti að þýða minnkandi styrki til landbúnaðar.

• Það er auðvitað launafólk sem styrkir landbúnaðarframleiðsluna á Íslandi. Það gera ekki aðrir

 

Neytendur og ríkið borga átta milljarða króna á ári í stuðning við mjólkurframleiðslu

Árin 2011 til 2013 kostaði mjólk á bændaverði neytendur og íslenska ríkið 15,5 milljarða króna…

KJARNINN.IS

• Þetta er ansi stór sannleikur en hann skautar samt fram hjá mikilvægum punkti sem er, að niðurgreiðsla á íslenskri landbúnaðarvöru er ekki til að styrkja almenning og hefur aldrei gert það.
  *
• Hann til að halda niðri verðlagi á íslenskum landbúnaðarvörum og er því styrkur til bænda. 

• Allar slíkar fullyrðingar er óeðlilegur áróður ættaður frá bændasamtökunum. Menn mega ekki gleyma því að það er fyrst og fremst launafólk sem niðurgreiðir landbúnaðarvörur t.d. tekjuskatti og launasköttum á Íslandi.

  Slíkir skattar eru greiddir af brúttótekjum launafólks + útsvar sem bændur greiða ekki eða önnur fyrirtæki.

  En eðlilegt er að geta þess, að með því að hækka virðisaukaskattinn á landbúnaðarvörum minnka styrkirnir til bænda sem beinar greiðslur nema annað komi til.

  Verði tollar á innfluttum landbúnaðarvörum lækkaðir mun það eitt og sér ekki lækka verð á innfluttum landbúnaðarvörum, nema að tollar séu óeðlilega háir. 

  Verð á erlendum landbúnaðarvörum á Íslandi stýrist fyrst og fremst á verði íslensku vörunnar og á gæðum hennar.

Tollar af mjólkurvörum lækki