Staðreyndir sem ekki má loka augum fyrir

• Alcoa er komið í ruslflokk og fleiri álfyrirtæki eru á leið í sömu gröfina. 
  .
• Fjármálaráðherrann er þegar farinn að reyna, að hafa áhrif á Landsvirkjun. En draumaálverið í Helguvík getur ekki keypt raforku á eðlilegu verði. 
  .
• Verði sem Landsvirkjun verður að fá fyrir raforkuna. Það er einmitt orkuverðið sem tafið hefur Helguvíkur framkvæmdir en ekki fyrrverandi ríkisstjórn.
  .
• Er hann að mælast til þess að álverið fái sérstakann afslátt  á kostnað skattgreiðenda? Iðnaðarráðherrann berst fyrir enn frekari ívilnunum og sérstökum afslætti á orkuverði fyrir Helguvíkur-hneykslið. 
  .
• Bara að rifja það upp, að Heimdellingar eru á móti fleiri álverum 
  
  
• Bréf sem atvinnuvega- og umhverfisráðherra getur ekki hunsað

Staðreyndir sem hafa verið að koma fram í dagsljósið undanfarin ár og eru til þess fallnar að koma Landsvirkjun í verulegan vanda vegna tengingar á orkuverðinu við við verð á áli.

„Eitthvað annað“ er um 2,6 sinnum arðbærara en virkjanir og álversuppbygging þegar mælt er í vergri þjóðarframleiðslu. Þetta segir Guðbjört Gylfadóttir, doktor í iðnaðar-og kerfisverkfræði í opnu bréfi sem hún sendi Sigurði Inga Jóhannssyni, sjávarútveg- og landbúnaðarráðherra, en málefni umhverfisráðuneytisins heyra undir hans embætti.

Guðbjört bendir á að í skýrslu Bank og America og Merrill Lynch hafi gert fyrir alþjóðlega ráðstefnu málma- og námuvinnslu, komi fram að núverandi staða á álmarkaði sé ekki ýkja björt.

Fram kemur í bréfi Dr Guðbjartar að í dag er verð á áli, miðað við þriggja mánaða framvirka samninga, 1847,5 Bandaríkja-dollarar á tonnið.

Guðbjört segir að samkvæmt greiningu hjá Bloomberg þurfi markaðsverð áls að vera 2182 dalir á tonnið til að framleiðsla upp á 30 milljón tonn komi út á sléttu.

„Þannig að þrátt fyrir að álverð hækki upp í hæsta verð sem framvirkir samningar gera ráð fyrir, þá er það ekki nóg til að Alcoa komi út á sléttu miðað við núverandi framleiðslu. 

Niðurstaðan er sú sama og Alcoa sjálft er búið að komast að, fyrirtækið þarf að framleiða minna af áli,“ segir Guðbjört í bréfinu.

Fáir mæla með fjárfestingu í áli

Þegar allir þessir þættir eru teknir saman segir Guðbjört að fáir mæli með fjárfestingum í álfyrirtækjum. Þannig sé Alcoa gefin hlutlaus fjárfestinga-einkunn í fyrrnefndri skýrslu.

Aftur á móti hafi þrír greiningaraðilar nú í maí metið stöðu fyrirtækisins þannig að það standi ekki undir væntingum eða að selja eigi hlutabréf í því.

Þá hafi matsfyrirtækið Moody‘s tilkynnt í desember að það íhugi að setja skuldbindingar Alcoa í ruslflokk, en í dag er það í flokk Baa3 með neikvæðum horfum.

Hún segir að í ljósi þessarar stöðu skuli ekki neinn undra að samningar hafi ekki náðst á milli Landsvirkjunar og Norðuráls vegna rafmagnsverðs.

„Ef Alcoa, sem er miklu stærra en Norðurál og nær þ.a.l. betri samlegðaráhrifum ætlar að draga saman segl, þyrfti Norðurál helst að fá borgað með rafmagninu sem það þarf til álfram-leiðslunnar svo það borgaði sig að stækka Helguvík.“

Bréf Guðbjartar í heild sinni á Facebook-síðu hennar 

„Eitthvað annað“ arðbærara en álið

Á ögurstundu

• Skoðaði ég Urriðafoss á miðvikudaginn ekki seinna vænna eftir skemmtilega ferð um Njálu-slóðir í góðum hópi fólks. 
  .
• Nú óttast menn að íslenskir agentar stóriðjunnar sem hafa náð að mynda ríkisstjórn með mikinn meirihluta á bak við sig. Muni rífa í tætlur nýsamþykkta Rammaáætlun.
  .
• Ísland er land hagsmunasamtakanna
  .
• Í mestu uppáhaldi hjá stóriðjumönnum er Urriðafoss. 

Hann er neðsti foss í Þjórsá. Fossinn steypist fram af misgengisstalli í Hreppamynduninni. Urriðafoss er vatnsmesti foss landsins stendur á skilti við fossinn og er meðalrennsli Þjórsár við Urriðafoss um 360 rúmmetrar á sekúndu (m³/s). Einungis Ölfusá er vatnsmeiri. Fallhæð fossins er 6 metrar þar sem hann er hæstur. Á vetrum getur myndast allt að 20 metra þykk íshrönn við fossinn, svokölluð Urriðafosshrönn.

Þetta er mikilfenglegur foss þótt ekki sé hann með mikilli fallhæð. Það er að mínu mati ekki óeðlilegt að fossinn sé virkjaður en þá þarf orka hans að nýtast íslenskum hagsmunum og þá fyrst og fremst í heimahéraði. En til stendur að flytja þessa orku út á Suðurnes í þágu erlends áliðjuvers sem er óásættanlegt með öllu.

Þessi nýja ríkisstjórn hefur m.a. boðað það, að breyta lögunum um rammaáætlun eins og við mátti búast eftir að hægri hrunflokkarnir hafa myndað stjórn og vinstri stjórn fallinn eftir mikil afrek unnin. 

Nú eiga m.ö.o. sérfræðingar hagsmunaaðila að ráða ferðinni eins og áður og kjörnir fulltrúa á alþingi að horfa á aðgerðarlausir og áhrifalausir þrátt fyrir að gengið sé á hagsmuni almennings. 

En Landsvirkjun vann sína baktjaldavinnu, hún keypti upp jarðir á krepputímum. Hún t.d. hefur gengið frá kaupum á jörðinni Skálmholtshrauni við Neðri Þjórsá fyrir smáaura. 

Kaupin sem gerð voru fyrir rúmu ári og endurspegla þá afstöðu fyrirtækisins að virkjað verði við Urriðafoss, þetta er raunar furðulegur gjörningur því á þeim tíma var tilllaga á Alþingi um að setja virkjunina í biðflokk og fyrir henni var meirihluti alþingismanna. Þetta hefur verið gjört í andstöðu við ríkisstjórnina í landinu.

Stefna á breyttan ramma í sumar

Ísland, land hagsmunasamtakanna

• Frá Kína, frá Banglades og mörgum öðrum fátækustu ríkjum heimsins eru fluttir skipsfarmarnir til Evrópu vörur sem skráðar eru íslenskar. Síðan fer hluti af þessum vörum til Íslands. Allar þessar vörur eru seldar á hæsta mögulega verði.
  .
• Íslenskir neytendur greiða mun hærra verð fyrir þessar sömu vörur seldar á Íslandi og segja má að íslendingar greiði niður þetta verð í erlendum borgum
  .
• Fólkið sem vinnur störfin í þessum iðnaði eru í raun þrælar og búa við afspyrnu slæman kost. Það eru íslenskir hönnuðir sem standa á bak við þessa iðju og þeim er hampað í öllum fjölmiðlum á Íslandi  ásamt verslunarfyrirtækjum sem með þeim starfa. Tekjurnar eru síðan teknar erlendis að mestu.
• 
  
• Þetta er hvers kyns fatnaður, húsgögn og hvað eina sem áður var framleitt á Íslandi. Þessi þróun byrjaði er íslendingar gengu í EFTA  og til landsins flæddu íslenskir hönnuðir sem höfðu engan áhuga á að láta framleiða sínar vörur á Íslandi. Bara á einni sjónvarpsstöðinni var verið að mæra einn slíkan hönnuð í gærkvöld
• 
  
• Íslenska ríkið styrkir þessa starfsemi bak og fyrir, þótt hún skapi engin störf á Íslandi og skilli afar litlum tekjum tul landsins

 

 

  

Ýmis hagsmunasamtök hafa allt fram á mitt árið 2009 getað stjórnað Íslandi eftir behag og eftir viðurkenndum styrkleika hvers um sig. Eftir að skrúfað var fyrir þessa stjórnsemi að mestu, réðust hagsmunasamtökin miskunarlaust á rétt kjörna ríkisstjórn Ísland. Sú styrjöld stóð alveg fram á kosningadaginn síðast,  útrásarforsetinn lét ekki sitt eftir liggja.

Hagsmunasamtökin ASÍ var lengstum býsna öflugur aðili en eftir lagasetningu gegn verkalýðshreyfingunni setta í maí 1983 af ríkisstjórn Steingríms Hermannsonar í samstarfi með Sjálfstæðisflokknum með samtök atvinnurekenda í bakgarðinum er ASÍ ekki svipur hjá sjón. 
.
Nú er ASÍ klofið eftir hagsmunum einstakra stétta, eru nú byggingamenn og þeirra hagsmunir ansi ráðandi á þeim bæ og samtök atvinnurekenda hafa þar mjög sterk ítök í gegnum Sjálfstæðisflokkinn. ASÍ eru tæplega marktæk baráttusamtök lengur því þeim er fjarstýrt úr bogna húsinu.

LÍÚ hefur haft töglin og haldirnar alla 20. öldina og hafa enn. Ekki mátti gera kjarasamning um laun sauma-kvenna svo LÍÚ væri ekki með yfirfrakka á staðnum til að gæta þess að allt færi fram á þeirra forsendum. Starfsfólk í fiskvinnu komst aldrei með tærnar í þann vinnuhraða sem sumakonur voru með hælanna í.

Nú segir „Margrét Kristmannsdóttir, formaður SVÞ – Samtaka verslunar og þjónustu, segir að það hafi ekki komið sér á óvart að tillögur verkefnisstjórnar Samráðsvettvangs um aukna hagsæld hafi ekki fallið í kramið hjá formanni Bændasamtakanna“.

Margrét fagnar þessum tillögum og segir í pistli á Eyjunni að með þessu verði dregið úr þeirri gríðarlegu vernd sem landbúnaðurinn hefur notið áratugum saman. Þessi vernd hefur m.a. komið í veg fyrir að hægt hefur verið að flytja inn landbúnaðarvörur til hagsældar fyrir íslensk heimili.

Þetta er að mörgu leiti rétt hjá verslunarmanninum, því íslenskir launamenn hafa haldið uppi landbúnaðar-kerfinu á íslandi með hækkuðum tekjuskatti. Þ.e.a.s. að þegar virðisaukaskatturinn var lækkaður um árið, hækkaði annar skattur í kjölfarið einkum tekjuskattur sem atvinnurekendur taka lítinn þátt í að greiða. Þar með taldir verslunarfyrirtæki ásamt eigendum og búreksturinn í landinu. 

Ég skil vel áhyggjur bænda og fólks sem starfar við landbúnaðinn sem er nánast allur á landsbyggðinni. En það er einnig eðlileg sanngirniskrafa, að bændur viðurkenni það opinberlega að núverandi ríkisstjórn hefur hlíft bændastéttinni við skerðingum að mestu leiti. Það er annað en sagt verður um launafólk almennt og eða um stóran hlut af grunnþjónustunni í landinu.

Eru þá verslunarhættir á Íslandi í góðu lagi? Nei alls ekki, því verslunarstarfsemi þjóðar sem ekki hugsar fyrst og fremst um baklandið sem eru íbúarnir sem allir eru á einhvern hátt viðskiptavinir starfsgreinarinnar. Gætir ekki að því að styrkja og efla atvinnustarfsemi almennings er ekki í lagi.

Þann 1. janúar 1970 tók í gildi EFTA skilmálar á Íslandi sem eru í raun svona útibú frá ESB. Íslendingar urðu þá að taka upp fjölmargar reglur EB eins og það hét þá en einnig að leyfa frjálsan innflutning á hverskonar iðnvarningi án tolla. 

Þetta þýddi það að þúsundir fólks sem starfaði í samkeppnisgreinum misstu atvinnu sína á næstu árum þar á eftir. Allt vegna þess m.a. hvernig verslunarstéttin fór með þetta nýja frelsi sitt í viðskiptum. Það sama gerðist þegar landið var skyndilega komið í EES.

Nú nýlega var gerður fríverslunarsamningur við Kína, sem hefur afar slæm áhrif á þá innlendu iðnframleiðslu sem eftir er á Íslandi. Það vildi svo til, að skömmu eftir að þessi samningur er gerður í þágu útgerðarinnar og verslunar hrundi til grunna fata verksmiðja í Bangladess. Sem verður væntalega næsta land sem gerður verður svona samningur við.

Um 1200 launamenn létu þar líf sitt. Ég þarf ekki að lýsa aðstæðum þessa fólks sem nákvæmlega eins og í Kína

Ég vil bara minna á þá staðreynd, að allur fataiðnaður er hættur á Íslandi einnig stærsti hlutinn af t.d. húsgaganaiðnaðinum og má nefna fleiri greinar. Allt er þetta vegna óeðlilegra versunarhátta, íslenskir verslunamenn láta vinna fyrir sig alla framleiðslu í þessum löndum, þar sem raunverulegir þrælar vinna þessi störf sem eru farin frá Íslandi. 

Þótt vinnulaunin í þessum löndum séu smáurar hefur vöruverð ekki lækkað á Íslandi. Því verslunarmenn selja vöruna á eins háu verði og þeir fá fyrir hana hér innanlands þannig að það verður gríðarleg hækkun í hafi. 

Hluti af vörunni er seldur á mörkuðum í Evrópu og íslenskir neytendur niðurgreiða þessa vöru þvi hún er seld á lægra verði í þessum löndum.

Vissulega eru gallar á íslenskum verslunarháttum. 

Nú er LÍÚ að setja á koppinn nýja ríkisstjórn.

Gallað landbúnaðarkerfi: Íslenskir neytendur greiða eitt hæsta verð fyrir landbúnaðarafurðir

eyjan.pressan.is

Margrét Kristmannsdóttir, formaður SVÞ – Samtaka verslunar og þjónustu, segir að það hafi ekki komið sér á óvart að tillögur 

Tollurinn fargaði húsgögnum

Þekktur undirverktaki fyrir 365-miðla, heldur verkefnum sínum

• En hinir missa væntalega sín verkefni og öllum virðist sama um þá.

Fyrirbærið undirverktaki er um fólk sem starfar þannig , að starfið er í eðli sínu er starf launamanns en atvinnurekendur tóku upp þessi vinnubrögð gagnvart launamönnum sem voru í raun ótryggir í starfi. 

 Er þýðir að launamaður starfar sem atvinnurekandi en þó hjá atvinnurekenda eins og hver annar launamaður

Með þessu tókst atvinnurekendum að minnka launakostnað í fyrirtækinu og jafnfram að lækka allan annann kostnað og minnka áhættu fyrirtækisins. Þetta fyrirbæri varð að alvarlegu vandamáli upp úr 1987 þegar atvinnuöryggi margra hópa launafólks snarminnkaði, einkum hjá byggingariðnaðarmönnum vildu fyrirtækin bæði halda mönnum og vera lausir við að hafa þá í föstu starfi. 

Á þessum tíma lauk stórum verkefnum þeirra við flugstöðina og við kringluna í Reykjavík svo eitthvað sé nefnt til sögunnar.

Þetta var í raunnauðungarvinna fyrir launamenn því þeir unnu nú á lægri launum en þeir höfðu haft áður og nutu nú ekki þess öryggis að vera launamenn með þeim tryggingum sem launamenn njóta. Þeir fengu heldur ekki greidd yfirvinnulaunataxta og voru ótryggðir. Það var í sjálfu sér hægt að skilja þeirra vandamál á þessum tíma og þetta var fólk með stutt nám að baki sér.

Þessir menn fengu það hlutskipti að undirbjóða venjulegt launafólk með því að starfa á lægri launum.

Atvinnurekendum tókst þetta vegna þess að verkalýðshreyfingin hafði veikst verulega eftir maí- lögin 1983 og síðan vegna dóms um að ekki væri hægt aðskylda fólk til að vera í ákveðnum stéttarfélögum. 

Í þjóðarsáttarsamningunum 1990 tókst mér að koma þessu „undirverktakamáli“ á dagskrá einkum vegna þess að þetta gróf mjög undan styrkleika verkalýðsfélaganna og veikti mjög stöðu launafólks á vinnumarkaði. Mér tókst einnig að koma byggingariðnaðarmanna félögunum inn í umræðuna um þetta mál. En þeir voru með ólund og greinilegt var að vildu ekki taka slaginn um þetta mál.

Eftir stjórnarskiptin 1991 og mynduð er ríkisstjórn undir forysti Davíðs Oddssonar var lögum breytt þannig að þetta varð áhugaverðari kostur fyrir langskólagengið fólk sem starfaði á almennum vinnumarkaði án þess að í gildi væru almennir kjarasamningar fyrir háskólagengið fólk.

Þetta voru að sjálfsögðu lögin um fjármagnstekjuskattinn og um einkahlutafélögin samfara mjög mikilli lækkun á tekjuskatti fyrirtækja. Alveg fram að hruni var algengt að langskólagengið fólk var með allan sinn heimilisrekstur í svona „ ehf“ fyrirkomulagi og þetta fólk borgaði sáralitla skatta, eða 10% í heildarskatt. Og m.ö.o. ekkert í útsvar og ekkert í lífeyrissjóð. Skatturinn miðaðist auk þess við nettótekjur þessara fyrirtækja en skattar launamanna er miðaður við brúttótekjur.

 

 

Það skal tekið fram að þessi pistill fjallar ekki um Láru Hönnu sem ég óska alls hins besta.

 

 

Uppsögn Láru Hönnu dregin til baka: Harma óvönduð vinnubrögð

eyjan.pressan.is

Frásögn Láru Hönnu Einarsdóttur af því að hún hefði í desember sl. greinst með brjóstakrabbamein og ofan á erfiða meðferð bæst við að henni hefði veri

Uppsögn Láru dregin til baka

Hver er skoðun ASÍ?

 

• Ég eins og fleiri spyr: Hver er skoðun ASÍ?

 

• Eða eru það kanski uppmælingaraðallinn sem stjórnar nú viðhorfum ASÍ eins oft áður á þessu kjörtímabili. 
• Mennirnir sem hafa verið í bandalagi með samtökum atvinnurekenda og Sjálfstæðisflokknum við að berja í gegn virkjanaframkvæmdir fyrir álver. 

En það er ekki glæsilegt afspurnar fyrir ASÍ sem tók fullan þátt í aðförinni að ríkisstjórninni strax 2009, er þessir aðilar reyndu að knésetja ríkisstjórnina með því að skella henni upp við vegg.

Það gerður þeir með svo nefndum ,,Stöðugleikasáttmála" sem hefði eyðilagt allann efnahagslega bata þjóðarinnar og farið hrikalega með láglaunafólk sem starfar eftir launatöxtum Starfsgreinasambandsins.

Þetta var óþverrabragð, enda var almenningur í landinu búinn að snúa baki við þessum forystumönnum ASÍ löngu fyrir hrun. Así tók fullan þátt í frjálshyggjufylliríinu fyrir hrun.

Í þessi tuttugu ár sem ég var virkur í félagsstörfum ASÍ og virkur í kjarasmningagerð litum við aldrei svo á, að það væri ,,krónan" sem væri sökudólgurinn þegar misgefnir stórnmálamenn stjórnuðu þessu landi. Við höfðum stjórnmálamenn sem ekki gátu stjórnað efnahagsmálum þjóðarinnar.

Útgerðin í landinu stjórnaði efnahagsmálunum í áratugi og hefur enn náð völdum á Íslandi. Næstu ríkisstjórn mætti þess vegna kalla LÍÚ- stjórnina. Næstu fjögur ár mun stjórn landsins fara eftir vilja útgerðarinnar enda heldur hún uppi þessum stjórnmálaflokkum sem eru að mynda stjórn.   

Hægri flokkar hafa ævinlega stjórnað þessari þjóð, eina undantekningin eru þessi rúm fjögur ár sem nú eru liðin og að það er orðið löngu ljóst að sú stjórn gerði kraftaverk í efnahagsstjórn landsins og hún sló skjaldborg  utan um velferð láglaunafólksins eftir því sem efni og fjármálaófreskjan leyfði. Nokkuð sem engin önnur ríkisstjórn á Íslandi hefur áður gert.

Það er ekkert undarlegt við það þótt menn hafi viljað síðustu fjögur árin skoða hvort hægt væri að komast undan stjórn LÍÚ og taka upp nýjan gjaldmiðil. En það frýjar menn ekki frá því að halda uppi vandaðri efnahagsstjórn í landinu.

Krónan er vissulega veikur gjaldmiðill og hún hefur verið misnotuð í gegnum tíðina til að halda niðri launum launafólks. Það er bara staðreynd sem engin getur lokað augunum fyrir. 

Íslenska leiðin gefið betri niðurstöðu

Það er full ástæða til að hafa áhyggjur

 

•  Við sem þekkjum samstjórnir Framsóknar og Sjálfstæðisflokks í gegnum tíðina höfum fulla ástæðu til að hafa áhyggjur vegna næstu missera.  

 

Hið skelfilega stjórnartímabil Framsóknarflokksins og Sjálfstæðisflokksins frá 1995 til 2007 jók skattbyrði láglaunahópa hér á landi. Á sama tíma var létt sköttum af ríkum, fjármagns-eigendum og fyrirtækjum. Þetta má sjá á  blaðsíðu 90 í vandaðri skýrslu, Íslenska skattkerfið: Samkeppnishæfni og skilvirkni,  sem út kom haustið 2008, er þessu lýst svona:

·         „...skattbyrði hefur aukist mest í lægri tekjuhópunum og er ástæðan sú að lækkun álagningarhlutfallsins hefur ekki dugað til að vega upp á móti hlutfallslegri lækkun persónuafsláttar. Skattbyrðin eykst um rúmlega 10% prósentustig í lægstu tekjubilum, en munurinn fer síðan minnkandi og deyr út við 90% mörkin. Stafar það af því að lægra álagningarhlutfall hefur meira að segja eftir því sem tekjurnar eru hærri, auk þess sem afnám hátekjuskattsins virkar efst í tekjuskalanum.“

 

ÞÞÞessa staðreynd hafa sjálfstæðismenn reynt að fela árum saman. En þeir ofurhag-fræðingar og fyrrum þingmenn Sjálfstæðisflokksins sem m.a. Tryggvi Þór Herbertsson og Vilhjálmur Egilsson kvittuðu undir skýrslu þessa efnis

Ójöfnuður hafði aukist hröðum skrefum fram að hruni og varð ískyggilegur þegar einnig var tekið mið af fjármagnstekjum.

 

Nú ber svo við að í nýrri skýrslu OECD er staðfest að fráfarandi ríkisstjórn snéri þessari þróun við með miklum látum. Ójöfnuður er nú minnstur á Íslandi  í öllum samanburðarlöndum OECD.

Þetta gerist á sama tíma og kreppa undanfarinna ára sýnir ótvíræðar hneigðir í þá átt að auka ójöfnuð; hinir tekjulægstu sæta mestum skerðingum og sums staðar hafa hinir ríkustu aukið tekjur sínar á hörmungartímum. 

Gögn OECD staðfesta það sem Stefán Ólafsson og samstarfsmenn hans hafa áður sagt og gert grein fyrir. Stefán leggur sjálfur út af þessum nýju tíðundum frá OECD og segir:

·         Víðast lagðist kreppan með mestum þunga á lágtekjufólk, en ekki á Íslandi. Samt var kreppan hér dýpri en annars staðar.

 

·         Mest kjaraskerðing lagðist á lágtekjufólk í helstu kreppulöndum, eins og Grikklandi, Írlandi, Spáni, Ungverjalandi, Eistlandi, Ítalíu, Bretlandi og Bandaríkjunum.  Á Íslandi lagðist hlutfallslega meiri þungi af kreppunni á tekjuhærri hópana.

 

·         Samkvæmt þeim mælingum sem OECD notar til að meta fátækt (afstæð fátækt) þá dró heldur úr fátækt á Íslandi eftir hrun, en í flestum ríkjum jókst fátækt. Það þýðir að tekjur lágtekjufólks minnkuðu minna en tekjur miðhópa á Íslandi. Hér tókst sem sagt að milda áhrif kreppunnar á fólk í lægri tekjuhópum umfram hærri tekjuhópa...

 

·         Í OECD-ríkjunum fækkaði eldri borgurum undir fátæktarmörkum að jafnaði úr 15% í um 12%, en á Íslandi fækkaði þeim mun meira.

Leið sú, sem ríkisstjórn Samfylkingar og VG fór miðaði að því að koma í veg fyrir fjöldagjaldþrot hinna verst settu. 

Það tókst  eins og sést á meðfylgjandi mynd OECD. Eftir þessum árangri er tekið þó einna síst meðal íslenskra fjölmiðla.(heim. Jóhann Hauksson)

Ný stjórn tekur á sig mynd

Þetta er fagnaðarefni

 

• Þeir hafa útsýnið yfir hina sauðsvörtu 

Því mikilvægt er að örva íslenskar fjárfestingar á Íslandi, af þeim sökum er mikilvægt að það sé tryggt að forráðmenn hlutafélaga geti ekki leikið sínar eigin listir með hagsmuni annara eins og hluthafa sem oft hafa lagt til mikið fé í fyrirtækið. 

 

Einhverjir stjórnendur bankans hljóta að vera ábyrgir fyrir því, að ekki sé farið illa með eignir hluthafa og eða eigið fé hlutafélaga sé nýtt í þágu stærsta hluthafans. Þá er það einnig býsna sérkennilegt að þótt annar aðalhluthafinn  sé ekki látinn bera fulla ábyrgð þótt hann hafi lýst sig gjaldþrota. 

Það vita allir sem það vilja, vita að sá aðili valsar um í miklum eignum, býr í glæsivillu með sumarbúðir á báðar hendur og þykist geta rekið hið minnsta tvo bíla af betri sortinni.

Einhver er ábyrgð þessara aðila gagnvart hluthöfum Landsbankans hf. 

Vilhjálmi heimilt að afla gagna

Lýgin er ævagömul tækni

•  Hún hefur lengi verið notuð til að fleyta mönnum inn á Alþingi. Það þarf ekki að leita langt til að finna slíkar kúnstir og ómerkilegan áróður.
• Kúnstin er  ljúga að kjósendum fyrir kosningar til að fá kosningu. 

  

• Síðan er það kúnstin að ljúga sig frá lýginni með því koma með ódýra lýgi eins og Sigmundur Davíð reynir að gera nú. 
  .
• Með því að reyna að segja kjósendum sínum að ástandið sé miklu verra heldur en Framsóknarflokkurinn vissi um. 

Auðvitað vissu oddvitar allra flokka á Alþingi allt um stöðu ríkissjóðs og vissu einnig um kröfur kröfuhafa bankanna og vissu einnig um sameiginlegar og þver pólitískar samþykktir um hvernig ætti að losa um svo nefnda snjóhengju. Þeir vissu líka allt um skuldir ríkissjóðs.

Kjósendur hefðu átt að vita, að Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur leyndu því fyrir þjóðinni fyrir kosningar 2007, að þjóðin stæði á barmi gjaldþrots. Stjórnar-flokkarnir nú sögðu frá miklum skuldum ríkissjóðs sem þarf að greiða á næstu árum og voru ekki með loforð sem ekki var hægt að standa við.

Nægir að nefna eina mikla skuld sem varð til vegna þess að ákveðinn aðili setti íslenska seðlabankann á hliðina. Seðlabankinn var í raun gjaldþrota og það var fyrrverandi forsætisráðherra sem var seðlabankastjóri.

Rannsóknarnefnd Alþingis sýndi fram á það, að forystumenn þessara flokka vissu allt um gjaldþrota bankakerfið í landinu fyrir þessar kosningar og vissu hver áhrifin myndu verða á almenning.

Fráfarandi ríkisstjórn hafði lækkað skatta á launafólki, þeirra skattar hafa ekki verið lægri árum saman. Mestu skattar sem launamenn hafa upplifað var undir stjórn Davíðs og Halldórs, auk þess himinhá þjónustugjöld á öllum sviðum.

Það hefur komið í ljós, að liðsmenn Sjálfstæðisflokksins eru gjörsamlega óhæfir til að stjórna efnahgsmálum og er þá sama hvort um er að ræða ríkisfjármálin eða stjórn sveitarfélaga. Þeir mæna bara á „bláu höndina“

Vandræðalegt fyrir Sigmund Davíð

Hann er dapur blessaður karlinn

Það er vissulega skiljanlegt.

Það er einnig staðreynd að félagar í Sjálfstæðisflokknum eru óvenju daprir eftir kosningarnar. En auðvitað vegna þess hversu léleg úrslitin voru fyrir flokkinn. Hrunstimpillinn verður aldrei tekinn af Sjálfstæðisflokknum hvernig sem menn reyna. 

 

Næst lélegustu kosningaúrslit flokksins eftir að hafa verandi í stjórnarandstöðu á mestu erfiðleika tímum sem þjóðin hefur kynnst á seinni tímum. Flokkurinn liggur klofinn eftir rétt eins og VG sem starfaði klofinn allt kjörtímabilið.

Léleg frammistaða, verður að segja.

Þetta með ESB er ekki stóra málið í þessum kosningum vegna þess að vitað er að þessi gamli valdaflokkur er flokkurinn sem leiðir þjóðina inn í ríkjasam-bandið alla leið. Hann kom þjóðinni inn í fordyrið þ.e.a.s. í EFTA og í EES, um leið og það verður þolanlegt fyrir útgerðina verður farið þarna inn.

Nú ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að belgja út báknið enn á ný, lækka skatta á fjárfestum, fyrirtækjaeigendum og á fyrirtækjum. En hækka skatta á láglaunafólki og hækka öll þjónustugjöld enn frekar í heilbrigðisgeiranum og í skólum landsins.

Vissulega töpuðu stjórnarflokkarnir miklu fylgi og það er vissulega afar sorglegt en sorgin er þó enn meiri í flokki  Björns bónda. En gleymum ekki þeirri staðreynd að kjósendur Sjálfstæðisflokksins höfnuðu Bjössa, hann var strikaður út af sviðinu og enginn stjórnmálamaður hefur fengið álíka útreið.

Pistill Björns Bjarnasonar

„Hin eina og sanna hrunstjórn“

Það vantar íslenskar fjárfestingar í atvinnulífið er byggja á raunverulegu fé.

 

•  Það er auðvelt að taka undir þessi orð Þorsteins 

 

 

Enda gerist það nú í fyrsta sinn um langan tíma að forsvarsmaður í samtökum atvinnurekenda talar ekki um erlendar fjárfestingar sérstaklega.

Því það er staðreynd, að það þarf að leggja áherslu á innlenda fjárfestingar umfram allt í íslensku atvinnulífi.

En það þarf einnig að leggja áherslu á það, að einkareksturinn á Íslandi sé ekki á framfærslu samfélagsins eins og verið hefur í ansi mörg ár.

Eðlilegum sköttum hafði verið aflétt af fyrirtækjunum og eigendum þeirra, m.ö.o. launamenn hafa í raun staðið undir skattatekjum samfélagsins að mestu leiti.

Það getur ekki verið markmiða að skapa starfsgrundvöll fyrir erlend stóriðju-fyrirtæki á Íslandi þannig að orkulindir þjóðarinnar skapi arð fyrir erlenda aðila og arðurinn fari þannig til útlanda.  Það vantar að skapa innlendar gjaldeyristekjur svo lækka megi erlendar skuldir þjóðarinnar.

Ekki má gleyma því, að ýmis atvinnufyrirtæki áttu stóran þátt í hruninu.

Jafnrétti verður að ríkja í skattamálum á Íslandi og einnig í vaxtakjörum 

Stórauknar fjárfestingar forsenda öflugs atvinnulífs