Enn skal höggva í sama knérunn

• Enn eina ferðina ákveður bæjarstjórn þriðja fjölmennasta byggðarlags á Íslandi að ráðast á stöðu eins launamanns. Á heiðarlegan mann sem var hrakinn úr störfum.
  *
• Enn skal ráðast á tjáningafrelsi kennarans Snorra Óskarssonar, en forsvarsmenn bæjarins vilja ekki bara ráða tjáningafrelsi hans í vinnunni heldur einnig í frítíma hans.
  *
• Það er einnig ráðist á trúfrelsi Snorra en samkvæmt stjórnarskrá skal ríkja trúfrelsi á Íslandi.

Í tvö skipti hefur Snorri haft betur í glímu sinni við þennan Golíat, þarna eru greinilega litlir karlar ferð sem hafa verið kosnir í bæjarstjórn Akureyrar er telja sig hafa vald til að belgja sig út yfir skoðunum  Snorra , sem hann lætur  ljós í sínum frítíma.

Í sveitarstjórnarkosningunum var ekki kosið um stöðu Snorra sem kennara á Akureyri. Þeir hafa a.m.k. ekki pólitískt umboð til a ráðast svona á kennarann.

Það er nákvæmlega ekkert í ráðningasamningi kennara sem gerir ráð fyrir að þeir fórni skoðunum sínum og tjáningafrelsi. 

Innanríkisráðuneytið hefur sagt uppsögn bæjarins á Snorra úr starfi sem kennara vera ólöglega. Einnig héraðsdómur og það þarf ekki vitnanna við.

Þarna ákveður fjölskipað vald að ráðast á einstakling sem hefur sinnt sínum störfum athugasemdarlaust árum saman.

Það er að mínu mati, aðeins lítilmenni sem svona haga sér og virðast láta fordóma ráða sínum gjörðum.

• Við kennarar, hljótum að taka til varna fyrir þennan félaga okkar.

Áfrýja máli Snorra til Hæstaréttar

Þeir eru ekki að hugsa um hænurnar

• Heldur peningana sem þeir tapa á því að kjúklingarnir verði að unghænum og þá fæst miklu minna verð fyrir þá.
  *
• Ótrúlegur væll hjá þessum atvinnurekandum sem eru beinir aðilar að núverandi kjaradeilum.

Í áratugi hafa þeir sem eru nefndir aðilar á vinnumarkaði gætt þess vendilega að opinberir starfsmenn verði ekki stefnumarkandi í kjaramálum.

1990, eftir þjóðarsáttarsamninganna ætluðu BHM að sækja rétt sinn samkvæmt sínum kjarasamningum um hækkun á launum.

Fóru allir aðilar í halarófu, þingmenn allra flokka, samtök atvinnurekenda og forystumenn ASÍ og formenn þeirra verkalýðsfélaga sem ekki tóku þátt í Þjóðarsáttarsamningunum til forsætisráðherra og kröfðust þess, að sett yrðu lög á BHM og samningar þeirra ógildir.

Ég viðurkenni að ég tók þátt í einni halarófunni og skammast mín enn fyrir það að vera þátttakandi.

Þeir eru sammála um það í samtökum atvinnurekenda og forystumenn í ASÍ að opinberir starfsmenn eigi í raun ekki að hafa fullan verkfallsrétt.

Nú vælir þessi hænsnaslátrari yfir því að fá ekki að slátra kjúklingum sínum á réttum tíma. Þessi slátrari eða a.m.k. fyrirtækið sem hann starfar í er auðvitað bara aðili að samtökum atvinnurekenda sem undanfarin 25 ár a.m.k. hafa ráskast með laun opinberra starfs-manna í öllum hópum.

Þ.e.a.s. samtökunum sem bera megin ábyrgðina á ástandi kjaramála hjá öllum hópum launafólks á Íslandi. Þeir atvinnurekendur sem settu þjóðina á hliðina 2008 eru einmitt áhrfaríkir aðilar í þessum samtökum.

Öll þessi ár hefur þeim tekist að miðstýra allri umræðu um kjaramál á Íslandi og hafa lagt stefnuna fyrir ríki og sveitarfélög íkjaramálum og haldið niðri öllum tryggingabótum Tryggingastofnunar.

Nú er svo komið að kjaramál almennings er í rústum og launamenn hafna forsjá þessara aðila í kjaramálum.

Komið hefur í ljós, sem hefur í raun verið vitað í áratugi að eðlilegar launabreytingar er ekki þessi stóra breyta í verðbólgumálum. Orsakanna er að leita í ranni eigenda fyrirtækjanna á Íslandi.

Grátlegt ef það þarf að gasa og urða dýrin

Kjúklingar í búum vaxa langt yfir leyfileg mörk á næstu dögum og brátt þurfa framleiðendur að aflífa þá og urða hræin, vegna verkfalls dýralækna. Skelfilegt, segir kjúklingaframleiðandi.

RUV.IS

Brotið gegn dýravelferð

Frábær handverksmaður

• Við erum margir sem erum unnendur að fallegu og vel gerðu handverki sem hefur í sér ýmsa merkingabæra þætti.
  *
  
• Vonandi lætur Tryggvi Ólafsson ekki lokka sig í loddaraþátt sjónvarpsins sem nefndur er „Djöflaeyjan“.
  *
• Það yrðu mikil vonbrigði ef þessi frábæri handverksmaður færi í þáttinn

Þáttur sem er sá ömurlegasti sem fyrir finnst í sjónvarpinu á vera ,,menningarþáttur" en er eins langt frá því að vera það og hugsast getur. Þetta er fyrst og fremst þáttur sem sýnir verstu tegund af tilgerð og merkingalausu blaðri. Einn þáttur var nú í vikunni og ég lagði á flótta

Allt málfar í þættinu er uppskrúfað og nánast óskiljanlegt fólki með laun undir 300 þúsund á mánuði. Það sama má seja um okkur eftirlaunamenn sem eigum rætur í venjulegum sjávarplássum við Breiðafjörð.

Þetta er virðist vera frétta- og auglýsingaþáttur um ýmislegt handverk og er sumt alveg í góðu lagi. En langflest af lélegri sortinni. Eftir því sem þetta handverk er aumara sem slíkt, verður málskrúðið hallærislegra. Þ.e.a.s. að þá eru aðeins notuð löng hátimbruð og merkingalaus orð.

Ef Googlað er um orðið ,,menning" koma langar runur um mismunandi merkingu orðsins. Í skilgreingunni kemur fram augljóslega fram að tilgangurinn með notkun orðsins sem er að formgera á ákveðna stéttarskiptingu í landinu.

Hér koma þessir timburmenn stystu máli:
„Menning á sér tvenna merkingu: Annars vegar er orðið notað á gildishlaðinn hátt um það besta sem hugsað og sagt hefur verið, og hins vegar nær það yfir það sem tiltekinn hópur fólks gerir.

Í fyrri merkingunni er talað um „hámenningu“, „lágmenningu“ og jafnvel „ómenningu“ sem allt eru mjög lauslega skilgreind hugtök byggð eru á þeirri sannfæringu að sum mannanna verk séu einfaldlega öðrum æðri.

Seinni merkingin er fyrst og fremst lýsandi; menning vísar þar til hefða, tungumáls, lista, trúarbragða og annars sem einkennir tiltekinn hóp eða þjóð.

Í þessari merkingu er meðal annars talað um „jaðarmenningu“, „unglinga-menningu“ og „alþýðumenningu“ til að lýsa aðgreindum hópum. Menning getur þó líka átt við um það sem hópar eða þjóðir eiga sameiginlegt, svo sem þegar talað er um „alþjóðamenningu“.

Þannig snýst menningarhugtakið bæði um aðgreiningu og tengingu“.
(heimild Vísindavefurinn)

En ef leitað er af því hvað orðið „þjóðlíf“ merkir, kemur maður að algjörlega að tómum kofanum. Engin skýring. Þetta er auðvitað ákaflega merkilegt, en í mínum huga þýðir þetta orð það nákvæmlega sama.

Enda er ,,Landinn“ sem kynntur er sem frétta- og þjóðlífsþáttur miklu nær því að lýsa íslenskri menningu og þá á skrumlausan hátt og með venjulegu málfari.

Gaf skólum 250 verk eftir sig

Vinnustaðasamningar hafa fullt gildi

• Verkalýðsfélagið gerir ekki formlegan kjarasamning við hvert og eitt fyrirtæki.
  *
• En það er algjörlega í valdi trúnaðarmanns verkalýðsfélagsins og starfsmanna í hverju fyrirtæki fyrir sig að gera vinnustaðasamning.
  *
• En það er líklegt, að samtök atvinnurekenda geri allt sem þau geta til að koma í veg fyrir slíka samninga. Hagsmunir SA eru pólitískir. SA við hefur hótanir og refsingar.
  *
• Það getur verið erfitt fyrir fyrirtæki að standast slíkar ógnir. Þær eru auðvitað ólöglegar og dálítið í ætt við aðferðir ítölsku mafíunnar, þótt ekki verði um líkamleg slys að ræða. 

Félagið getur einnig látið það vera að stöðva slík fyrirtæki í verkfalli. Það er algjörlega í valdi verkalýðsfélaganna hvernig þau standa að verkfallsvörslu.

Samtök atvinnurekenda verða þá að gera tilraun til þess að setja verkbann á félagið, algjörlega í trássi við hagsmuni fyrirtækjanna. SA tapar slíku máli og verða að reka það á meðan aðgerðir eru í gangi.

En það er nokkuð sem samtök atvinnurekenda hljóta að forðast eins og heitan eldin.

Fyrirtækin segja sig einfaldlega úr þessum pólitísku samtökum atvinnurekenda ef til þess kæmi

Síðan getur verið um að ræða fyrirtæki sem standa fyrir utan SA. Samtök atvinnurekenda hafa ekki löggjafavald.

Fyrirtækin framselja samningsumboð sem það hefur í kjarasamningagerð, en ekki þegar um er að ræða vinnustaðasamninga.

Auk þess sem fjölmörg fyrirtæki greiða markaðslaun á Reykjavíkursvæðinu og standa jafnvel fyrir utan SA.

Þessi samtök eins VSÍ áður eru afar ólýðræðisleg og telja sig hafa vald yfir fyrirtækjunum sem hljóta að geta sagt sig úr þessum rússnesku samtökum

Vilja hefja viðræður á laugardaginn

Umræða um kjaramál eru oft sérkennileg.

• Þær takmarkast nánast alltaf við þrönga hagsmuni eða reiknilíkön eru ekki rétt, þau gefa bara upp ákveðna mynd af gefnum ákveðnum forsendum. Er þurfa ekki að vera endilega réttar.
  *
  
• Slík líkön ganga ganga ævinlega út á ríkjandi ástand samkvæmt opinberum gögnum á einhverju því sviði sem fylgst er með, t.d. í efnahagsmálum.
  *
• En ríkjandi ástand þarf ekki alltaf að vera eðlilegt eða til einhverrar fyrirmyndar. 

T.d. var málflutningur Ásdísar Kristjánsdóttur hagfræðings hjá samtökum atvinnurekenda sérkennilegur sérstaklega fyrir sakir að hún sér ekki að eitthvað sé í ólagi í íslensku atvinnulífi.  Hún gerir bara athugasemdir við ríkisbúskapinn.

Í íslensku atvinnulífi er framleiðni allt of lítil og hefur verið um það rætt í áratugi, en það er ekki vegna þess að starfsfólk  á Íslandi sé almennt afkasta-minna en launafólk í viðmiðunarlöndum. 

Þvert á móti, almennt er íslenskt launafólk vel menntað, heiðarlegt og afkastamikið, það sýna allar rannsóknir.

Orsök framleiðnitregðunnar liggur fyrst og fremst hjá eigendum fyrirtækjanna.  Það er á þeirra ábyrgð að auka framleiðnina í fyrirtækjunum.  

Vandamálin sem upp komu fyrir augu almennings við „hrunið“ hefur ekki yfirgefið dagleg vandamál láglaunafólks og eða baslið hjá ungu barnafólki.

Þetta er bara staðan þrátt fyrir að almennt hafi skuldir heimilanna lækkað um 10% prósent af vergri landsframleiðslu í fyrra.

Þetta er mesta lækkun á skuldum heimilanna frá upphafi fjármálaáfallsins. Einu þjóðirnar þar sem skuldir heimilanna hafa minnkað eru Írland og Ísland.  Már Guðmundsson seðlabankastjóri og Sigríður Benediktsdóttir, forstöðumaður fjármálastöðugleika Seðlabankans, gerðu grein fyrir þessari stöðu í gær.

Þetta er auðvitað sameiginlegur árangur tveggja ríkisstjórna og einnig árangursleysi þeirra beggja gagnvart láglauna- og barnafólkinu.  En núverandi stjórn hefur bætt eignastöðu betur stæðra fjölskyldna enn frekar á kostnað skuldsetta fólksins sem einnig eru virkir skattgreiðendur.

Ráðamenn þjóðarinnar skulda skulda almenningi raun-verulegar úrbætur í húsnæðismálum.  Það verða að vera félagslegar úrbætur, rétt eins og miðaldrafólk á Íslandi naut á árum áður. Almenningur í landinu (þ.e.a.s. skattgreiðendur) er tilbúinn apð taka þátt í slíkum niðurgreiðslum.

Það sama má segja um námslánin, í báðum þessum lánaflokkum eru vextir of háir.  Það er fullkomlega eðlilegt að vextir séu lágir á fyrsta húsnæðisláni fjölskyldna.  

En það gengur ekki að gera húsnæðiskerfið að einhverri skiptimynt í kjaramálum. Launamenn eru þegar búnir á kaupa þann pakka mörgum sinnum.

Þórarinn G Pétursson aðalhagfræðingur Seðlabankans skrifar faglega grein um ógöngur kjaramálumræðunnar. Greinilegt er að hagfræðingurinn talar út frá sínum reiknilíkönum sem væntanlega gefa honum rétta mynd af ástandinu í atvinnulífinu. En það eru auðvitað staðreyndir að slík líkön sýna aldrei alla myndina.

Sem er hvorki góð eða eðlileg mynd. Það er of lítil framleiðni í atvinnulífinu til að standa undir gríðarlega mikilli hækkun á launum miðað við óbreytt ástand. Það er ekki við launafólk að sakast í þeim efnum. En það hefur verið vitað um þetta ástand áratugum saman, nægir að nefna rannsóknir sem gerðar voru fyrir inngöngu Íslands í EFTA.

Fyrirtækin fengu gríðarlega háa peninga styrki og þróunarstuðning frá Norðurlöndunum til að bæta sína stöðu. En fyrirtækin tóku þessa sérfræðinga aldrei alvarlega, þau keypu sér bara húsnæði.

Næsta skref var að stofna einarhaldsfélög sem eignuðust húsnæði fyrirtækjanna og allt fémætt, þar með var búið að hreinsa allt fjármagn úr fyrirtækjunum.  Þriðja skrefið var að stofna hlutafélög utan um fyrirtækjareksturinn sem borgaði gríðarlega háa leigu fyrir aðstöðuna.

Síðustu skrefin voru stigin eftir að fyrirbærið fjármagnstekjuskatturinn kom til sögunnar og hlutafélögin voru nú skuldsett í botn til að greiða eignarhaldsfé-lögunum tilbúnar skuldir, áður en fyrirtækin voru seld.

Framleiðniaukning í framleiðslunni minnkaði verulega vegna þess að fyrirtækin gátu ekki fjárfest í nýjustu tækjunum til framleiðslu, allt lausafé fór í rekstur heimila gömlu eigenda fyrirtækjanna sem gjarnan voru á launaskrá hlutafélaganna, en höfðu lítil sem engin hlutverk sem voru komin í hendur annarra. 

Framleiðslufyrirtækin breyttust við tilkomu nýrra eigenda í innflutningsverslun í beinni samkeppni framleiðsluna.  Það var áhættuminna að vera í innflutningi og traustari tekjur.

Mér finnst ekki sem forystumenn Starfsgreinasambandsins séu í sjálfu sér ekki að krefjast verulegra hækkanna nafnlauna- töxtum verkalýðsfélaganna. Megin krafan er um að lágmarkslaun verði 300 þúsund eftir þrjú ár.  Mér finnst eins og aðalhagfræðingur Seðlabankans  sem notar hugtakið nafnlaunataxta gæti þess að nefna ekki markaðslaunin sem hljóta að koma til umræðu. Sjá verk Akranesfélagsins.

Kostnaður vegna vinnustaðasamninga Verkamannafélags Akranes við Granda og stóriðjuna verður ekki velt út í íslenskt verðlag.

En þar er einmitt borð fyrir báru. Því ef nafnlaunataxtar hækka er atvinnurekendum í lófa lagið að segja upp markaðslaunasamningum sínum  og koma með  tilboð um tiltölulega litla sem enga launahækkun á því borði.

Þannig að þá yrði tryggt að áhrif þessara  breytinga um lágmarkslaunin yrðu tiltölulega væg og komin upp allt önnur sviðsmynd.  Fyrirtækin sjálf verða að bera ábyrgð á öllum slíkum launum.

Þá er mikilvægt að hætt verði stöðugum ríkisstuðningi við einkareksturinn í landinu. Þessir aðilar eiga að bera ábyrgð á sínum eigin málum sjálfir. Þeir eiga að hagræða í  sínum eigin rekstri og eigin launagreiðslum eftir markaðs aðstæðum á hverjum tíma.

Þessi fyrirtæki bera mikla sök á verðbólgunni í landinu og velta hækkuðum verð út í verðlagið eftir allt öðrum sjónarmiðum og hafa nafnlaunabreytingar mjög lítil áhrif.

Hækkanir á nafnlaun eru hækkanir hafa tiltölulega litil áhrif á verðlag, en það eru margskonar aðrar markaðslegar aðstæður sem eru stærstu breyturnar og möguleikar fyrirtækjanna á hverjum tíma til að hækka sín verð. Ef fyrirtækin hafa slíka möguleika, hækka þau verð burt séð frá því hvernig laun hafa breyst.

Loksins er gamla baráttumál Bjarnfríðar Leosdóttur leiðtogi fiskverkakvenna á Akranesi orðið að veruleika, þar sem reiknitalan í bósnum er hækkuð verulega sem um fasta launahækkun séu um að ræða.

Aðal andstæðingur Bjarnfríðar voru karlarnir í Verkamannasambandinu með Guðmund J, einn skelfilegasta verkalýðsforingja sem íslendingar hafa átt í broddi fylkingar.

 

Fyrsti fundur eftir kosningu

Hagfræðingur sem talar eins og barn

• Ótrúlegur hagfræðingur sem heldur því fram í viðtali við RÚV í gærkvöld, að auka þurfi framleiðni þjóðarbúsins til að hægt verði að hækka laun umfram þrjú til fjögur prósent.
  *
• Þetta segir Ásdís Kristjánsdóttir, hagfræðingur hjá Samtökum atvinnulífsins.

Þessi framsetning er bara barnaleg í ljósi þess, í fyrsta lagi kennir hún ríkisvaldinu um að hafa ekki staðið sig í að halda niðri útgjöldum. Þetta er rangt.

• Hitt er staðreynd, að núverandi ríkisstjórn hefur verið að lækka eðlileg veiðigjöld af útgerðinni og lækka skatta á hálaunafólki.
  *
  
• Aðgerð sem hefur mjög mikil áhrif á framleiðni þjóðarbúskapsins til hins verra, á sama tíma og skattar á láglaunafólki er í hámarki.

Hún sleppir því auðvitað viljandi að minnast þess, að það launafólk sem er í kjarabaráttu hefur engar kröfur gert á ríkisvaldið.

 

Launafólk hefur ekki lagt fram kröfur um að ríkisvaldið bjargi atvinnurekendum eina ferðina enn. En Samtök atvinnurekenda eru sífellt að biðja um ríkisstyrki.

Verkafólkið er heldur ekki að biðja um launahækkun fyrir alla launamenn, heldur aðeins að lægstu laun verði innan þriggja ára komin í 300 þúsund. Það hefur ekkert með ríkisreksturinn að gera.

• En það er hinsvegar alveg rétt, að nauðsynlegt er að auka framleiðni í atvinnulífinu. Það hefur verið vitað í áratugi, en það er bara ekki í valdi launafólks.
  *
• Launafólk skilar vinnuafköstum alveg á við launafólk í öðrum samanburðarlöndum.

Það er auðvitað verkefni eigenda fyrirtækjanna að sjá til þess að allt skipulag í rekstri auki framleiðni og  að það sé verið að framleiða verðmeiri framleiðsluvörur sem skila meiri arði.

Við hrunið sást einnig hvernig atvinnurekendur hafa kappkostað að halda niðri framleiðni í atvinnurekstr-inum og settu með því allt á hliðina. 

Eigendur fyrirtækjanna hafa í gegnum tíðina skuldsett fyrirtækin í drep, þeir hafa stolið öllu fémætu út úr fyrirtækjunum áratugum saman sem þeir hafa getað og kallað það rýrnun í bókahaldi.

Þeir hafa einnig ásakað starfsfólk sitt og viðskiptavini um þjófnaði úr fyrirtækjunum. Þá hafa þeir látið fyrirtækin halda upp búrekstri sínum.  

Hvernig eiga launamenn að taka svona aðila alvarlega?

• Í gær gerði Akranesfélagið vinnustaðasamning við Granda, því er haldið fram að fiskvinnslu starfs-fólk í fyrirtækjum Granda muni hækka í launum um sem svarar til 50 þúsunda á mánuði + það sem kemur út úr kjarasamningum Starfsgreinasambandsins.
  * 
• Það má gjarnan koma fram, að fiskvinnslufólk er almennt með hærri laun en 300 þúsund á mánuði.

Nú er farinn að heyrast sá áróður, að átökin á vinnumarkaði tengist því, að í landinu er hægri stjórn.

Kjósendur Sjálfstæðisflokksins ættu að vara sig á slíkri umræðu.T.d. eins og að bendla formann Starfsgreinasambandsins við slíkt.

Hann hefur verið virkur félagsmaður í Framsóknarflokknum í áratugi. Þá eru flokksmenn í Sjálfstæðisflokki mjög áhrifamiklir í ASÍ.

Villi Akranes formaður hefur t.d. að ósekju verið bendalaðr við Framsókn. En ég held að hann sé algjörlega óflokksbundinn

Engin ríkisstjórn á Íslandi hefur verið í eins löngu fríi frá verkafallsátökum og ríkisstjórnir Davíðs Oddssonar. 

 

Laun á Íslandi þau 7. hæstu í Evrópu

Velferðarkerfið stokkað upp

• Merkar og góðar hugmyndir frá Öryrkja­banda­lagi Íslands sem eru til þess fallnar að verða vísað til Alþingis til umræðu, er myndi síðan smíða frumvarp sem byggðist á þessum hugmyndum. 

Það virðist vera ljóst að þessi skipulagsbreyting gæti orðið til þess að þjónustustig þessara stofnana myndi getað batnað verulega auk þess sem kostnaður gæti minnkað.

Það er aðeins eitt sem vantar inn í þessa mynd, en það er nýtt eftirlaunakerfi þar sem lífeyrissjóða kraðakið yrði einnig fært undir þessa stofnun. Í landinu yrði þá einn lífeyrissjóður fyrir alla landsmenn og allir nytu samskonar eftirlauna.

En um leið yrðu lífeyrisjóðagjöld aflögð en lögum um tekjuskatta breytt.  Þ.e.a.s. að allir aðilar einstaklingar launafólk, fólk í atvinnurekstri og fólk sem lifir á fjármagnstekjum greiddu samskonar tekjuskatta.

Einnig að svo nefnd launatengd gjöld (tryggingagjöld) yrðu lögð niður  og slík sameiginleg stofnun tæki við þeim verkefnum sem þessum gjöldum væri ætlað að standa undir.  Þetta er grundvöllur þess að hægt sé að skapa jöfnuð í landinu.

Með núverandi fyrirkomulagi á þessum málum og með því að laun stórra hópa í landinu eru fyrir neðan fátækra-mörk ríkir ekki stöðugleiki í landinu.

Það er liðin tíð, að það geti talist vera eðlilegt ástand að sterkir hagsmuna aðilar í atvinnulífinu stjórni þessum mikilvægu þáttum í velferðarkerfinu.

Kerfið ekki fyrir kerfiskarlana

Landvirkjun og virkjunarsinnar

• eru því vanastir að vaða yfir landsmenn á skítugum skónum.
  *
• Ég er á þeirri skoðun að landsmenn séu ekki hrifnir að slíkri framkvæmd sem er að leggja rafstreng til Evrópu
  *
• Það er kominn tími til þess að hægja á Landsvirkjun.

 

 

Það getur ekki verið eðlilegt til framtíðar að þetta fyrirtæki eigi að hafa það hlutverk að virkja allt sem hægt er að virkja og að selja alla orku sem hægt er að nýta til erlendra aðila.

M.ö.o. allt virðist eiga að gera, til að taka lífbjörgina frá afkomendum okkar sem nú eru að koma upp sínum börnum.

Það getur ekki verið eðlilegur valkostur fyrir íslendinga framtíðarinnar að sitja uppi með alla dýrustu virkjunarkostina.

Handan við hornið, eru bílar að rafvæðast og eðlilegt er að raforkan til nýtingar á faratækjum verði sem ódýrust.

Almenningur á að fá að hafa á þessu sína skoðun. Ekki held ég að mörlandinn vilji að ESB komist með puttana rforku þjóðarinnar meira en orðið er.

Því er vert sð skoða það sem íbúar Reykjanesbæjar eru að krefjast þessa daganna.

Þetta er fullkomlega eðlileg krafa.

Undanfarin ár hafa bæjaryfirvöld gert allt sem þau hafa getað til byggð yrði stóiðjuver í Reykjanesbæ. Miklum fjármunum hefur verið kostað til sem hefur raunar hjálpað til við að koma bæjarfélaginu út á ystu nöf.

Íbúar í Reykjanesbæ hafa í raun verið spurðir um hvort þeir kæri sig um þessar framkvæmdir. Nú hefur hópur íbúa í Reykjanesbæ hefur tekið sig saman og krefjast íbúakosninga um breytingu á deiliskipulagi sveitarfélagsins vegna fyrirhugaðrar uppbyggingar á kísilverum í Helguvík.

Hópurinn segist neita að verða tilraunadýr í þeirri lýðheilsutilraun sem bygging kísilveranna sé. Áformuð kísilver verða jaðri bæjarins.

Neita að verða tilraunadýr í lýðheilsutilraun – Krefjast íbúakosningar um kísilver Thorsil

Fyrirhuguð uppbygging í Helguvík og fjarlægðir. Mynd af Facebook-síðu hópsins Helguvík: Vilt þú njóta vafans?

EYJAN.PRESSAN.IS

 

 

Bretar vilja fjármagna sæstreng

Fjármálaráðherra bendir á mikilvæg atriði er varðar kjaramálin

• Í fyrsta lagi er það mikið fagnaðarefni að verkalýðsfélögin hafa til þessa ekki sett fram neinar kröfur til stjórnvalda.
  * 
• Greinilega er ætlast til þess af  t.d. Starfsgreinasambandinu að fyrirtækin axli þá ábyrgð sjálf að standa undir réttlátum kröfum um að innan 3 ára verði lágmarkslaun komin í 300 þúsund.

Þess er rækilega gætt að blanda ríkisvaldinu ekki inn í myndina, því verður það tæplega útspil fyrir stjórnvöld nú, að spila út einhverjum óljósum hugmyndum um félagslega lausnir í húsnæðismálum.

Þótt mikil þörf sé á rótækum úrbótum í þá átt. En það getur ekki orðið að eðlilegri skiptimynt í kjaramálum láglaunafólks nú. Ríkisvaldir skuldar almenningi úrbætur.

Í þessu sambandi er vert að benda á þá staðreynd, að það er launafólks sem greiðir öll launtengd gjöld í atvinnulífinu.

Verkafólk er minnugt þess, að það voru einmitt núverandi stjórnarflokkar sem slátruðu félagslega húsnæðislánakerfinu 1998.  

Reynslan sýnir að ekki getur verið eðlilegt að styrkja endalaust fyrirtækin með ýmiskonar ríkisstyrkjum svo atvinnureksturinn geti greitt mannsæmandi laun.

Öll inngrip ríkisvaldsins nú, með miklum fjáraustri í tengslum við kjarasamninga eru ekki til að styrkja stöðu launamanna, heldur til að gefa illa skipulögðum atvinnufyrirtækjum fé.

Það eru einmitt almennir launamenn sem greiða skattanna í þessu landi, það gera ekki atvinnurekendur og eða þeir sem lifa af fjármagnstekjum. Hálaunamenn eru einnig aðilar sem njóta skattaívilnanna.

• Á Íslandi ríkir ekki stöðugleiki á meðan lægstu launataxtar eru fyrir neðan fátækramörk

Auðvitað gera háskólamenntaðir aðilar sem starfa fyrir ríkið bæði beint og óbeint kröfur um að ríkissjóður greiði þeim hærri laun.

Nú eru stjórnvöld svo óheppin að þetta er starfsfólk sem starfar í heilbrigðiskerfinu. 

Átök þessi eru til óþæginda fyrir sjúklinga og bera stjórnvöld fulla ábyrgð á því hvernig komið er, ekki síður en stéttarfélög háskólamanna. Þetta er deila tveggja aðila sem báðir bera jafna ábyrgð

Nú eru það ekki nemendur grunnskólanna sem blæða en stjórnvöld hafa í gegnum árin sýnt að þeim er slétt sama um hagsmuni nemenda, nú eru það sjúklingar og þjóðin lætur það ekki líðast.

Ríkisstjórnin verður  að svara kalli síns starfsfólks en getur ekki gert kröfur um að láglaunafólkið sætti sig við þá stefnu sem þar verður mótuð hjá þessum samningsaðilum.

Háskólagengið launafólk lifir um 7 - 8 árum lengur en l+aglaunafólk og heldur óskertri heilsu miklu lengur. Því er starfsæfi þeirra mun lengri en haldið hefur verið fram.

Grunnstoðir ítrekað í gíslingu

Verkfall BHM

• Varpar skýru ljósi á þá staðreynd, að það koma svo sannarlega fleiri hópar að því verkefni að lækna fólk á sjúkrahúsum landsins heldur en hinir formlegu læknar. 

Fjölbreyttur tækjakostur nútíma sjúkrahús kallar á fjölbreytta flóru af langskólagengnu fólki sem kann að fara með tækin og nota þau. Ekki síst þegar þau eru komin til ára sinna mörg hver.

Verkefni allra þessara hópa er í raun jafnmikilvægt er lítur að því að lækna og að halda lífi í fólki. Allir þurfa að starfa saman sem ein heild. Því þegar eitthvað fer úrskeiðis er alltaf hætta á ótímabærum dauðsföllum.

Þá er einn hópur sem alltaf gleymist í þessari umræðu, það er ófaglærða fólkið sem starfar eftir langlægstu launaflokkunum en er samt mikilvægast. Því ef eitthvað ber út af hjá háskólafólkinu hvort sem það eru læknar eða einhverjir aðrir deyr, eða urkumlast einn og einn einstaklingur.

En ef láglaunafólkið gerir alvarleg mistök er alvarleg hætta á því að það verði faraldur dauðsfalla. Því það er fólkið sem heldur öllu hreinu og sótthreinsar, hvort sem það er sjálft húsnæðið, fjölbreytt áhöld eða tæki.

Það gerir hin gríðarlega smithætta sem er alltaf til staðar á sjúkrahúsum.

Setja þurfi meira fé í heilbrigðiskerfið

Formaður velferðarnefndar Alþingis segir að ríkið þurfi að verja auknu fé í heilbrigðiskerfið. Heilbrigðiskerfið verði að virka og það megi ekki lamast reglubundið vegna verkfalla. Verkföllin séu alvarlegt hættumerki.

RUV.IS

Stíft fundað í Karphúsinu